Torfowisko "Tarnawa" jest największym bieszczadzkim rezerwatem florystyczno-torfowiskowym. Rezerwat utworzono już w 1976 roku, a w 1999 roku stał się on integralną częścią Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Rozciągające się na obszarze około 34 hektarów, znajduje się na granicy między wsiami Tarnawa Niżna i Tarnawa Wyżna i składa się z dwóch torfowisk. Większego i mniejszego.
Spacer po Torfowisku "Tarnawa"
Dla zwiedzających przygotowano drewniane pomosty, dzięki którym można wygodnie spacerować po obu obszarach również z wózkiem dziecięcym. Wprawdzie dojście z wózkiem do większego z torfowisk będzie trudnym wyzwaniem ze względu na podłoże, ale wózek z odpowiednimi kołami powinien dać radę. Ponadto, po mniejszym torfowisku mogą poruszać się osoby na wózkach inwalidzkich.
Uwaga na zasięg!
Przy planowaniu wycieczki do Torfowiska w Tarnawie warto pamiętać o ograniczonym zasięgu telefonii komórkowej w tej okolicy. Bardzo łatwo jest również nieświadomie korzystać z sieci ukraińskiej, co może wiązać się z bardzo wysokimi opłatami za roaming.
Jak dojechać do Torfowiska "Tarnawa"
Abu dojechać do Torfowiska w Tarnawie należy, jadąc Wielką Pętlą Bieszczadzką, w Stuposianach skręcić na Muczne. Od strony Ustrzyk Górnych będzie to skręt prawo, a od strony Ustrzyk Dolnych lub Czarnej w lewo. Odległość ze Stuposian do Torfowiska w Tarnawie wynosi niecałe 20 kilometrów, co czyni ją stosunkowo łatwo dostępną dla miłośników spaceru pośród przyrody. Po drodze natrafimy na kilka atrakcji turystycznych, m.in. Plenerowe Muzeum Wypału Węgla Drzewnego, Zagrodę Żubrów, osadę Muczne, Taranawę i stanicę konia huculskiego. Parking przy Torfowisku Tarnawa znajduje się 4 km dalej po prawej stronie drogi. Na parkingu stoi duża wiata, kilka ławo-stołów i tablica informacyjna, z którą warto się zapoznać przed wyruszeniem na spacer.Zobacz także: Plenerowe Muzeum Wypału Węgla Drzewnego
Kiedy się wybrać na Torfowisko Tarnawa?
Najlepszym okresem do odwiedzin Torfowiska "Tarnawa" jest wiosna, a zwłaszcza miesiące maj i czerwiec, kiedy to natura budzi się ze snu zimowego. Zachęcamy również do eksploracji tego miejsca jesienią, w październiku, kiedy bieszczadzka roślinność ukazuje się w całej swojej bogatej palecie barw. Bezsprzecznie najlepszą porą dnia jest wczesny poranek lub wczesny wieczór. To właśnie wtedy unoszące się nisko mgły dodają krajobrazowi urody i niezwykłego klimatu.
Większe torfowisko
Większe, o powierzchni około 20 hektarów torfowisko pokrywa sosnowy bór. Jest on jednym z nielicznych, naturalnych siedlisk sosny w tej części Karpat. Lasy sosnowe występują w Bieszczadach w wielu miejscach. Pochodzą one ze sztucznych nasadzeń powojennych. Ścieżka prowadzi najpierw przez łąkę, potok, a potem pomostami przez bór bagienny.
Mniejsze torfowisko
Mniejsze, około 6 hektarów, torfowisko to teren niezadrzewiony poza kilkoma sztuk brzozy i świerka. Prawie przez cały spacer towarzyszy nam wspomniany wcześniej widok na panoramę gór. Warto zwrócić uwagę na wyjątkowy mikroklimat. Znajdziemy tu wiele ciekawych roślin, które swoją wyjątkowością i urodą zachwycą każdego turystę. Znajdziemy tu krzewinki modrzewnicy pospolitej, żurawiny błotnej i drobnoowocowej. Bez wątpienia na uwagę zasługują rzadko spotykane bażyna czarna i bagno zwyczajne. Jeszcze bardziej zadziwia obecność halucynogennej borówki bagiennej, a także podlegającej ochronie rosiczce okrągłolistnej.W otoczeniu torfowisk widoczne są bardzo wyraźne ślady obecności bobrów. Dlatego zobaczysz rozległe rozlewiska, nadgryzione drzewa, czasami także tamy. Drewniane kładki urozmaicają teren oraz umożliwiają wędrówkę pomiędzy kobiercem mchów i torfowcami tworzącymi charakterystyczne kępy. Tereny są płaskie, a ścieżki bardzo łatwe. Poprowadzona pomostami ścieżka tworzy pętlę. Spokojny spacer trwa około 30-40 minut.