Aleksander Pragłowski urodził się 10 lutego 1895 roku w Paszowej w powiecie leskim. Był synem właściciela majątku ziemskiego Roberta Pragłowskiego. Jego matką była Maria Pragłowska z domu Bal.
W latach 1905-1909 Aleksander uczęszczał do niższej szkoły realnej w Fischau, potem w latach 1909-1912 do wyższej szkoły realnej w Hranicach, gdzie 121 VII 1912 zdał maturę.
W latach 1912-1914 kształcił się na Wydziale Kawalerii w Akademii Wojskowej w Wierner Neustadt. W październiku 1914 został mianowany ppor. kaw. z przydziałem do 4 p. ułanów na stanowisko dowódcy plutonu.
Z pułkiem w składzie 3 Dywizji Kawalerii brał udział w walkach frontowych nad Dniestrem, w Karpatach i w Alpach. Awansował do stopnia porucznika kawalerii, następnie został dowódcą szwadronu szturmowego 3 Dywizji Kawalerii. Był trzykrotnie ranny.
Po I wojnie światowej służył już Wojsku Polskim. Najpierw był dowódcą kompanii i batalionu w Grupie Sanockiej, a w 1920 roku został szefem sztabu 1 Dywizji Kawalerii.
Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej w lipcu 1920 roku pełnił obowiązki oficera sztabu Naczelnego Dowództwa, szefa sztabu 1 Dywizji Jazdy, a następnie Korpusu Jazdy gen. Juliusza Rómmla i brał udział w walkach. W 1921 roku został skierowany do Szkoły Sztabu Generalnego.
W okresie międzywojennym szkolił się między inymi we Francji, zdobywał doświadczenie, piął się w hiererchii wojskowej, dosłużył się rangii pułkwnika. W tamtym czasie uprawiał jeździectwo. Nawet zdobył Puchar Prezydenta Rzeczypospolitej podczas konkursów hippicznych w Zakopanem
Kiedy wybuchła II wojna światowa został szefem sztabu Armii „Łódź” organizowanej przez gen. Juliusza Rómmla i brał z tą armią udział w walkach. Potem został szefem sztabu Armii „Warszawa”, która powstała z oddziałów broniących Warszawy i jednostek Armii „Łódź”, które dotarły do Warszawy.
Funkcję tę pełnił do 27 września 1939 roku. Po kapitulacji Warszawy dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał aż do kwietnia1945 roku. Uwolniony przez wojska amerykańskie wyjechał do Paryża i wstąpił do 1 Dywizji Pancernej.
W 1948 roku po demobilizacji wyjechał do Wielkiej Brytanii i zamieszkał w Londynie, gdzie pracował m.in. jako tłumacz. Działał też aktywnie w polskich organizacjach kombatanckich. 1 stycznia 1964 roku został awnsowany na generała brygady.
W 1960 roku opublikował w Londynie broszurę "Odpowiadam głosom o Wrześniu" oraz w roku 1968 wydał swoje wspomnienia pod tytułem "Od Wiednia do Londynu".
Generał Aleksander Pragłowski zmarł 15 marca 1974 roku. Pochowany został na cmentarzu w Putney Vale. Jego grób został wpisany do ewidencji grobów weteranów.
fot. Centralne Archiwum Wojskowe
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.