Żmije w Bieszczadach poszukują miejsc, w których spędzą zimę. Nie jest to jednak jeszcze czas na hibernację

Żmije przygotowują się do zimy

W Bieszczadach, temperatury powietrza spadają już poniżej 7 stopni Celsjusza. Z tego powodu żmije rozpoczynają poszukiwania miejsc do spędzenia zimy. Czy są to przypadkowe lokalizacje? Nie. Zwracają one uwagę na wybór, gdyż nory muszą być położone z dala od miejsc okresowo zalewanych czy koryt potoków i rzek. W hibernację zapadają dopiero wtedy, gdy temperatura spadnie poniżej zera. Ten stan trwa zazwyczaj do połowy marca, a niekiedy nawet do kwietnia. 

Przyrodnicy przypominają, że w podziemnych kryjówkach żmije rzadko zimują z innymi gatunkami gadów, np. z jaszczurkami i zaskrońcami, a także płazami, między innymi ropuchą szara czy żabą trawną.

Kiedy w Bieszczadach pojawi się kolorowa jesień? Warto sprawdzić i zobaczyć festiwal barw na żywo [ZDJĘCIA]

Jeden z najpospolitszych bieszczadzkich węży

Obok zaskrońca żmija zygzakowata należy do najpospolitszych bieszczadzkich węży. Długość jej ciała dochodzi do około 80 centymetrów. Najczęściej można je spotkać na obrzeżach lasów, leśnych drogach, nasłonecznionych brzegach rzek i strumieni oraz na rumoszu skalnym, aż po strefę połonin. Polują głównie na gryzonie, ale zjadają też żaby, jaszczurki i pisklęta ptaków, a aktywne są tylko w dzień. Przed człowiekiem uciekają, atakują tylko w ostateczności. Samce toczą walki godowe przypominające zapasy, podczas których  węże splatają się ze sobą, wysoko unosząc głowy i usiłując przygnieść przeciwnika do ziemi. 

Żmija zygzakowata jest gatunkiem jajożyworodnym, co oznacza, że młode uwalniają się z osłonek jajowych bezpośrednio przed złożeniem lub w trakcie składania jaj. Młode są zupełnie samodzielne.

Po ukąszeniu żmii pozostają dwie charakterystyczne ranki. Ukąszenie jest niebezpieczne dla dzieci i osób starszych, dla dorosłego bardzo rzadko może być śmiertelne.

Występują trzy odmiany barwne żmij: miedziano-brązowa, srebrzysta i czarna. Wszystkie mają jasnoczerwoną tęczówkę oka, przeciętą wąską, pionową źrenicą. Ważnymi cechami rozpoznawczymi są: zygzak na grzbiecie i znak przypominający „x” na trójkątnej głowie, wyraźne przewężenie szyjne, krępy tułów i krótki ogon. Są to bardzo pożyteczne gady. W ciągu swojego życia tępią ogromną liczbę gryzoni. W Polsce podlegają całkowitej ochronie.