Kim byli Bojkowie?
Bojkowie to ludność, która zamieszkiwała głównie tereny Bieszczadów. Ich chaty zlokalizowane były w Kamionce, Sukowate, Żernicy Wyżnej, Berezce, Bereżnicy Niżnej, Łobozewie, Równi, Hoszowie, Ustrzykach Dolnych, Lutowiskach, Czarnej, Baligrodzie, Cisnej i Stebniku. Na północ od nich, po obu stronach drogi z Olszanicy do Ustrzyk Dolnych i Krościenka, mieściły się wsie o mieszanych cechach bojkowsko-łemkowsko-doliniańskich. Bieszczadzcy górale prowadzili spokojne życia, które związane były nie tylko z pracą, ale też tradycjami, wierzeniami i zwyczajami, które rozwijały się mimo rozbiorów Polski czy wojen.Ludność Bojkowska ucierpiała najbardziej w czasie II wojny światowej. Za sprawą wysiedleń, mieszkańców wiosek zmuszono do opuszczenia swoich gospodarstw, co wiązało się ze zniknięciem z tych terenów na zawsze.
Zwyczaje wielkanocne Bojków
Dla ludności Bojkowskiej, Wielkanoc była wielkim świętem. W tym dniu, głównie dziewczęta i kobiety malowały pisanki. Obowiązkowo robiono to w Wielkanoc, gdyż w Wielką Sobotę jakakolwiek praca była niedozwolona i uznawano ją za bardzo poważny grzech. Pisanki u Bojków miały bardzo oryginalne nazwy, jak chociażby gałki, hawki czy śliwki. Ozdabiane były one różnymi motywami, a każdy z nich miał swoje znaczenie. Najczęściej były to motywy religijne, ale nie brakowało również inspiracji roślinnych.Często dziewczęta po wykonaniu pisanek obdarowywały nimi chłopców, z kolei kobiety dawały je innym kobietom. Podkładano je najczęściej pod próg chaty, tak aby młoda matka miała lekki poród, a także zakopywano w pomieszczeniach gospodarczych pod ziemią dla urodzaju. Dla odstraszenia złych duchów pisankę należało również zjeść wraz ze skorupką.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.