San to rzeka w południowo-wschodniej części Polski, będąca prawobrzeżnym dopływem Wisły. Jej długość to ponad 440 kilometrów, z czego 54 kilometry przebiegają na granicy między Polską a Ukrainą.
Źródło Sanu w Bieszczadach
San rozpoczyna swój bieg na wysokości około 925 m n.p.m w pobliżu miejscowości Sianki. Na granicy Polski i Ukrainy, przy monolicie granicznym oznaczonym numerem 224, znajduje się źródło jego pierwszego dopływu. Na tym znaku, geografowie z Uniwersytetu Lwowskiego w 1996 roku zawiesili tablicę błędnie informującą, że jest to dokładne miejsce początku rzeki. Rzeczywiste główne źródło Sanu zlokalizowane jest wyżej, około 300 metrów na południowych zachód od obelisku, w centrum śródleśnej polany. Można tam dotrzeć wyznaczoną ścieżką turystyczną, która rozpoczyna się na parkingu w Bukowcu. Po drodze warto zboczyć lekko z trasy odwiedzając Beniową, następnie Grób Hrabiny, a z punktu widokowego rzucić okiem na ukraińskie Sianki. Dalej droga prowadzi już do Źródeł Sanu.PRZECZYTAJ TAKŻE: Grób Hrabiny. Odkryj magiczne miejsce w sercu Bieszczad [ZDJĘCIA, WIDEO]
Górny i Dolny bieg rzeki San
San w górnym biegu płynie na północny zachód, przepływa przez Bieszczady, gdzie tworzy malowniczy przełom pomiędzy Otrytem a Tołstą. Na tym odcinku utworzono dwa sztuczne zbiorniki wodne: Jezioro Solińskie i Jezioro Myczkowieckie. Następnie w okolicach Sanoka skręca na północ i przepływa przez Pogórze Środkowobeskidzkie oddzielając od siebie Pogórze Przemyskie i Pogórze Dynowskie. Dalej dociera do Dynowa i meandrując dopływa do Przemyśla. Pierwszy odcinek Sanu - od Bieszczadów do Przemyśla – jest rzeką górską. Dalej płynie Doliną Dolnego Sanu, stanowiącą część Kotliny Sandomierskiej. Rzeka uchodzi do Wisły na północny wschód od Sandomierza.Przyglądając się dokładnie dolinom Sanu podzielimy ją na dwa odcinki: górną, przy której zlokalizowane są takie miasta jak Lesko, Zagórz, Sanok, Dynów, Dubiecko i Przemyśl oraz dolną nad którą leży Jarosław, Radymno, Sieniawa, Leżajsk, Ulanów, Rudnik nad Sanem, Nisko i Stalowa Wola.
Górny odcinek Sanu jest zasobny w ryby a odcinek od Zwierzynia do ujścia Hoczewki to specjalne łowisko ochronne. Jest to raj dla wędkarzy muchowych. Dopuszczona metoda połowu to "sztuczna muszka" i obowiązuje zasada „złów i wypuść” popularnie zwana „no kill”. Występują tu pstrągi potokowe, lipienie jak również głowacice
– czytamy na stronie internetowej PTTK.
Na całej długości Sanu znajdują się liczne rezerwaty, parki krajobrazowe czy obszary Natura 2000. Wrażeń wizualnych dostarczą wam także malownicze przełomy Sanu, flisz karpacki i wodne bystrza.
Początki osadnictwa na terenie dorzecza Sanu
Początki osadnictwa celtyckiego na terenie dorzecza Sanu sięgają IV wieku p.n.e. Celtowie osiedlili się w południowej części dorzecza, nad górnym i środkowym Sanem, w okolicach dzisiejszego Sanoka. Na terenie tym do chwili obecnej zlokalizowano 26 stanowisk archeologicznych z materiałami, które należy przypisać kulturze celtyckiej. Do najlepiej przebadanych należą osady w miejscowościach Pakoszówka, Sanok-Biała Góra oraz Trepcza. Na stanowisku w miejscowości Trepcza jeszcze w latach 60. XX wieku znaleziono między innymi złotego statera celtyckiego.ZOBACZ RÓWNIEŻ: Historia starej fotografii. Wspomnienie o zatopionej wiosce
Do kolonizacji ziem w górnym dorzeczu Sanu głównie na prawie wołoskim prowadzonej przez rody Balów, Kmitów i Herburtów, doszło dopiero na przełomie XIV i XV wieku. Osadnictwo wołoskie dało początek zamieszkującym te tereny grupom etnicznym wschodniosłowiańskiej proweniencji: Łemkom i Bojkom. W wyniku powojennych przesiedleń oraz Akcji „Wisła” górne i środkowe dorzecze Sanu opuściła ludność tych ziem pochodzenia ukraińsko-ruskiego. Rozproszone enklawy tej grupy pozostały w dorzeczu Osławy.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.