![Caryńskie. Nieistniejąca bieszczadzka wieś [ZDJĘCIA] - Zdjęcie główne](https://static.korso.pl/galleries/4d706d8a-d43b-410f-9867-6b36601cf231)
Właściwie, to podczas wędrówki przez całą trasę prowadzącą z Dwernika do Koliby Studenckiej towarzyszy nam wszechobecna cisza i malownicze widoki m.in. na Gniazdo Tarnicy, Kamień Dwernik i Połoninę Wetlińską.
Bojkowska wieś Caryńskie
W latach 1777 / 1778 w centralnej części wsi wybudowano drewnianą cerkiew pw. św Dymitra Męczennika, której fundatorami byli właściciele wsi. Podobno była to najładniejsza cerkiew w całych Bieszczadach.
Pozostałości po Caryńskim - cmentarz i cerkwisko
W pobliżu cerkwi, w widełkach potoku Caryńskiego i Caryńczyka założono cmentarz parafialny. W XIX w. na cmentarzu istniała drewniana kaplica kultowa. Na przełomie XIX i XX wieku w jej miejsce postawiono murowaną kaplicę odpustową pw. św. Jana Chrzciciela. Na pewno istniała już w 1904 r. Staraniem właścicieli wsi, prawo udzielania odpustów usankcjonował Papież Leon XIII.W dzień odpustu do Caryńskiego podążali wierni z okolicznych wsi, a w religijnych uroczystościach brało udział nawet kilka tysięcy osób. Przy trasach pielgrzymkowych powstawały kapliczki i krzyże. Na wschód od cmentarza stoi krzyż przydrożny z 1911 r.
Emigracja zarobkowa do USA
Kryzys gospodarczy i stale rosnące zaludnienie (od końca XIX w.) spowodowały emigrację zarobkową. Była ona tak duża, że w 1926 r. w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie przebywało niemal 14% mieszkańców Caryńskiego. Była to prawie połowa dorosłych mieszkańców Caryńskiego. Po latach spędzonych na emigracji wielu z nich wracało, kupowało gospodarstwa i żyło jak ich przodkowie.W 1880 r. we wsi odnotowano 340 mieszkańców, a w 1921 r. wieś liczyła 63 domy i 402 mieszkańców. Tuż przed wojną, w 1938 r. Caryńskie zamieszkiwało 503 mieszkańców.
Powojenne dzieje
Położenie odizolowanego Caryńskiego spowodowało, że od 1944 r. miejscowość pozostawała pod kontrolą band UPA. Tak jak i w całych Bieszczadach. W związku z tym, już na początku 1946 r. wojsko próbowało wysiedlić tą wieś, ale zostało otoczone przez sotnię "Burłaka" i musiało się wycofać. Jednak i tak latem 1946 r. wszystkich mieszkańców przesiedlono do ZSRR. Po wysiedleniach opustoszałe gospodarstwa wraz z cerkwią zostały spalone.
Przeczytaj również: Krywe. Nieistniejąca bieszczadzka wieś
Po II wojnie światowej wyludnione tereny podzielono. Lasy przekazano nadleśnictwom, a grunty rolne Funduszowi Ziemi i TPN. Do lat 80. XX w. na częściowo zrekultywowanych terenach dawnej wsi wypasano bydło i owce.
Wówczas doprowadzono również drogę od Dwernika na przełęcz Przysłup. W 1991 r. użytki rolne otrzymał Bieszczadzki Park Narodowy.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.