reklama
reklama

Bieszczadzki szlak wodny pełen historii i przyrody. Skrywa tajemnice dawnych osad

Opublikowano: Aktualizacja: 
Autor: | Zdjęcie: Dorota Krynicka

Bieszczadzki szlak wodny pełen historii i przyrody. Skrywa tajemnice dawnych osad - Zdjęcie główne
Zobacz
galerię
8
zdjęć

Dolina Rabskiego Potoku | foto Dorota Krynicka

Udostępnij na:
Facebook
Atrakcje turystyczneRabiański Potok to jedno z tych miejsc w Bieszczadach, które pozostają na uboczu głównych turystycznych szlaków, a jednocześnie skrywają niezwykłe walory przyrodnicze i krajobrazowe. Przepływając przez malownicze doliny i nieistniejące już osady, potok stanowi ważny element, łącząc się z Jabłonką i tworząc Hoczewkę.
reklama

Rabiański Potok ma swoje źródło na wysokości około 870 m n.p.m., na wschód od Przełęczy Żebrak. Jest to jedno z najwyżej położonych źródeł w tej części Bieszczadów, a jego wody spływają początkowo wąską i stromą doliną. Bieg potoku zaczyna się od kierunku północno-zachodniego, po czym zatacza łuk i zmienia kierunek na północno-wschodni. W górnym odcinku Rabiański Potok przyjmuje kilka mniejszych dopływów, które spływają z okolic Chryszczatej (997 m n.p.m.) oraz Jawornego (992 m n.p.m.), czyli jednych z wyższych szczytów Wysokiego Działu. Dzięki temu jego zasilanie jest dość stabilne, a wody potoku odgrywają istotną rolę w miejscowym ekosystemie.

reklama

Bieg przez bieszczadzkie doliny

Po opuszczeniu górskich stoków dolina Rabiańskiego Potoku stopniowo się poszerza, a teren staje się łagodniejszy. Od północnego zachodu potok otaczają odnogi Chryszczatej, natomiast od południowego wschodu jego bieg ogranicza grzbiet Łysego Wierchu (815 m n.p.m.). To właśnie w tym odcinku potok przepływa obok Studenckiej Bazy Namiotowej Rabe.

Dalej potok mija teren dawnej wsi Rabe. Jest to miejsce o bogatej, lecz dramatycznej historii – osada została w dużej mierze wyludniona po II wojnie światowej. Dziś jedynie nieliczne zabudowania i ślady dawnych siedzib ludzkich przypominają o tym, że niegdyś tętniło tu życie.

reklama

Przyrodnicza wartość doliny

Przepływając przez rezerwat przyrody Gołoborze, Rabiański Potok na krótkim odcinku wyznacza jego północno-zachodnią granicę. Rezerwat ten został utworzony w celu ochrony unikalnych formacji skalnych oraz rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Bogactwo flory i fauny w tym rejonie sprawia, że dolina potoku jest miejscem niezwykle cennym przyrodniczo.

reklama

Rabiański Potok ostatecznie uchodzi do Hoczewki poprzez połączenie z Jabłonką. Miejsce to znajduje się na granicy z Pasmem Łopiennika i Durnej, pomiędzy szczytami Kiczera (724 m n.p.m.), Dzidowa (713 m n.p.m.) oraz Kropiwne (760 m n.p.m.). Jego ujście znajduje się na wysokości około 470 m n.p.m., co oznacza, że na całej długości potok pokonuje różnicę wysokości wynoszącą około 400 metrów.

Dolina Rabiańskiego Potoku

Dolina Rabiańskiego Potoku to jedno z mniej znanych, ale niezwykle urokliwych miejsc w Bieszczadach Zachodnich. Szlak prowadzący przez rezerwat „Gołoborze” to propozycja dla miłośników przyrody, geologii oraz osób poszukujących spokojnych i mało uczęszczanych tras.

Aby dotrzeć do początku ścieżki przyrodniczej, należy kierować się drogą z Leska w stronę Cisnej. Za Baligrodem, tuż przed ośrodkiem wypoczynkowym „Bystre”, należy skręcić w prawo, a następnie minąć kilka ośrodków wczasowych z domkami. Po około dwóch kilometrach znajduje się wyraźnie oznakowany parking, z którego do początku ścieżki prowadzi kilometrowy odcinek drogi mijający leśniczówkę oraz dużą wiatę turystyczną. Trasa liczy zaledwie 300 metrów długości, a jej przejście zajmuje około 30 minut. Mimo krótkiego dystansu ścieżka oferuje wiele atrakcji. Na szlaku znajduje się kładka nad Rabiańskim Potokiem, schody ułatwiające podejście oraz liczne tablice informacyjne. Charakterystycznym punktem trasy jest rezerwat „Gołoborze” o powierzchni 13,90 ha. Gołoborza to luźne rumowiska skalne, rzadko spotykane w Bieszczadach na tak niskiej wysokości. Powstały około 12 tysięcy lat temu, pod koniec ostatniego zlodowacenia, kiedy niskie temperatury powodowały pękanie skał na drobniejsze fragmenty.

reklama

Po wejściu na punkt widokowy można dostrzec duże bloki skalne porośnięte brzozami, świerkami i sosnami, a także borówką brusznicą i czernicą. Miejsca między skałami pokrywają mchy, porosty i chrobotki, a w wyższych partiach można zauważyć kruszownice i wzorzec geograficzny. Co ciekawe, skały wciąż powoli osuwają się w dół, zmieniając krajobraz rezerwatu. Po przeciwnej stronie drogi, poza terenem chronionym, znajdują się kolejne gołoborza, które można podziwiać podczas dalszej wędrówki.

WRÓĆ DO ARTYKUŁU
reklama
Udostępnij na:
Facebook
wróć na stronę główną

ZALOGUJ SIĘ

Twoje komentarze będą wyróżnione oraz uzyskasz dostęp do materiałów PREMIUM

e-mail
hasło

Zapomniałeś hasła? ODZYSKAJ JE

reklama
Komentarze (0)

Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.

Wczytywanie komentarzy
reklama
logo