Żubry to zwierzęta, które niekiedy pojawiają się w pobliżu dróg i miejscowości, między innymi Mucznego. Choć dla wielu turystów widok ten może być zaskakujący, dla leśników i mieszkańców regionu nie stanowi już rzadkości. Warto przy tej okazji przypomnieć, czym różni się żubr wolno żyjący od tego, którego spotkać można w zagrodzie pokazowej. I dlaczego Bieszczady są dziś jednym z najważniejszych miejsc dla przetrwania tego chronionego gatunku.
Żubr na drodze. Skąd się tam wziął?
W mediach społecznościowych, często pojawiają się zdjęcia i nagrania przedstawiające żubry wędrujące wzdłuż bieszczadzkich dróg. Najczęściej można je zaobserwować w okolicach miejscowości Muczne, popularnego punktu wypadowego dla turystów zmierzających na wieżę widokową na Jeleniowatym oraz na Bukowe Berdo. Widok ten przyciąga uwagę i rodzi wśród wielu internautów pytania. Czy są to zwierzęta wypuszczone z zagrody pokazowej? Czy może uciekły? Takie pytania pojawiają się u nas na skrzynce mailowej. Uspokajamy, nie ma powodów do obaw. Żubry widywane przy drogach to osobniki wolno żyjące, należące do naturalnie bytujących stad w Bieszczadach. Zagroda Pokazowa Żubrów w Mucznem, będąca jedną z największych atrakcji turystycznych regionu, funkcjonuje na ogrodzonym terenie. Przebywające tam zwierzęta mają zapewnione warunki zbliżone do naturalnych, ale pozostają pod opieką człowieka.
Fot. Marek Jurek
Jak informuje Nadleśnictwo Stuposiany, obecnie w zagrodzie żyje 11 żubrów linii białowiesko-kaukaskiej. Te osobniki nie mają możliwości wydostania się poza ogrodzony teren.
Blisko 800 żubrów w bieszczadzkich lasach
Bieszczady to dziś jeden z najważniejszych regionów dla ochrony żubra w Polsce. W wolnościowych stadach żyje tu około 800 osobników. To efekt ponad sześćdziesięciu lat pracy leśników i specjalistów ochrony przyrody, którzy czuwają nad bezpieczeństwem i dobrostanem populacji tego gatunku. Od 2009 roku bieszczadzkie nadleśnictwa na mocy decyzji Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska prowadzą systematyczny monitoring populacji, który zastąpił wcześniejsze, jedynie szacunkowe metody oceny liczebności. Regularna inwentaryzacja stad oraz badania zdrowotne umożliwiają lepsze zarządzanie populacją i szybkie reagowanie na zagrożenia.
Żubr to nie tylko symbol Bieszczadów
Choć żubr kojarzony jest głównie z Puszczą Białowieską, to właśnie Bieszczady stały się drugim najważniejszym ośrodkiem występowania tego gatunku w Polsce. Żubr europejski jest największym dziko żyjącym ssakiem lądowym Europy. Dorosłe samce mogą osiągać wagę nawet do 900 kilogramów. Mimo potężnej sylwetki, żubr jest zwierzęciem płochliwym i raczej unika kontaktu z człowiekiem. Jednak w okresie zimowym, a także wczesną wiosną, częściej podchodzi bliżej ludzkich osiedli w poszukiwaniu pożywienia.
Fot. Marek Jurek
Żubr znajduje się pod ścisłą ochroną, a jego przetrwanie jest efektem długofalowych działań ochronnych podejmowanych od początku XX wieku. Gatunek ten był niemal całkowicie wytępiony – w latach 20. XX wieku na świecie pozostało zaledwie kilkanaście osobników. Dziś, dzięki międzynarodowym wysiłkom, ich liczba znacznie wzrosła, a Polska odgrywa w tym procesie jedną z kluczowych ról.
Zachowaj ostrożność i szacunek
Spotkanie z żubrem na szlaku lub przy drodze to niezwykłe doświadczenie, ale warto pamiętać o podstawowych zasadach bezpieczeństwa. Żubr to dzikie zwierzę, nie należy się do niego zbliżać, dokarmiać go ani próbować płoszyć. Zachowanie odpowiedniego dystansu jest nie tylko wyrazem szacunku wobec przyrody, ale też gwarancją bezpieczeństwa dla wszystkich stron.Warto mieć na uwadze, że zwierzęta te przemieszczają się swobodnie po rozległych terenach leśnych, dlatego ich obecność w sąsiedztwie tras turystycznych i dróg publicznych będzie się powtarzać.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.