![Sześć metrów pod dnem Jeziora Solińskiego [ZDJĘCIA] - Zdjęcie główne](https://static.korso.pl/wbieszczady/articles/5bf1bd67-6644-49a2-977b-ad968fbbcec7)
Zwiedzanie zapory to nie lada gratka nie tylko dla fanów tego typu budowli. Trasa zwiedzania prowadzi przez hale elektrowni do wnętrza zapory. Dociera sześć metrów poniżej dna Zalewu Solińskiego. Tam temperatura wynosi siedem stopni Celsjusza. Wnętrze zapory to ponad 2 km korytarzy służących przede wszystkim do kontroli i obsługi elektrowni.
Tama solińska to największa zapora hydrotechniczna w Polsce i jednocześnie największa atrakcja turystyczna regionu. A malownicze Jezioro Solińskie, które powstało po wybudowaniu zapory jest największym sztucznym zbiornikiem wodnym, retencyjno-energetycznym.
Budowa zapory
Pierwsze projekty i plany budowy zapory powstały w 1921 r. Koncepcję zabudowy stopniami wodno-energetycznymi opracował inżynier Karol Pomianowski z Politechniki Lwowskiej. Najpierw przystąpiono do budowy stopnia wodnego w Myczkowcach. Prace prowadziła firma belgijska, która już po wybudowaniu sztolni pod Grodziskiem i fundamentów elektrowni zbankrutowała. Budowa stała niewykorzystana przez kilka lat. Potem rozpoczęto prace geologiczne i przystąpiono do przygotowywania niezbędnej infrastruktury. Niestety prace zostały przerwane przez II wojnę światową.
Przeczytaj również: Zapora w Myczkowcach
W 1960 r. decyzją premiera utworzono Zespół Elektrowni Wodnych Solina w Budowie, a po dwóch latach rozpoczęto budowę. Główne prace ziemne i fundamenty ukończono na początku 1964 r. , a w lipcu rozpoczęto wznoszenie korpusu. Budowa została ukończona w 1968 r. i w lipcu oficjalnie oddana do eksploatacji.
Przed spiętrzeniem wody, które trwało 18 miesięcy na terenie przyszłego zbiornika rozebrano domy, przeniesiono cmentarze, wycięto sady i drzewa. W latach 1962 – 1967 przesiedlono mieszkańców 127 gospodarstw z miejscowości Solina, Teleśnica Sanna, Horodek, Sokole, Chrewt i większa część Wołkowyi.
Więcej o budowie zapory: Budowla, która zmieniła życie tysiącom ludzi /galeria zdjęć/
Zapora w liczbach
Imponująca swoimi rozmiarami zapora jest najwyższą budowlą hydrotechniczną. Jej wysokość to 82 metry od podłoża, długość 664 metry, a szerokość 9 metrów w koronie. Na zaporę napiera ponad 507 mln m sześciennych wody. Wysokość piętrzenia wody to 60 m, natomiast powierzchnia zalewu to ponad 21 km², a długość linii brzegowej to ok. 150 km. Przy samej zaporze głębokość zbiornika wynosi 60 m.Zapora waży około 2 milionów ton. Do jej budowy zużyto 820 tysięcy metrów sześciennych betonu, przeznaczając na jego wyprodukowanie 1,7 mln ton kruszywa, oraz 200 tysięcy ton cementu. Koszt budowy zapory wyniósł 1,5 mld zł.
Wnętrze zapory
Chociaż zapora należy do budowli typu ciężkiego to nie jest monolitem. Całość jest podzielona na 43 pionowe, betonowe sekcje z gumowymi szczelinami dylatacyjnymi. Natomiast w poziomie są tzw. szwy robocze.[Best_Wordpress_Gallery id="301" gal_title="Wnętrze zapory"] Wewnątrz konstrukcji, na 4 poziomach biegną galerie komunikacyjno- kontrolne o łącznej długości 2 km. Nadmiar wody odprowadzany jest przez 2 strome kanały spustowe, co sprawia, że zrzut wody wygląda bardzo efektownie.
W skład Zespołu Elektrowni Wodnych Solina-Myczkowce wchodzą:
- zbiornik górny – Jezioro Solińskie - największe w Polsce sztuczne jezioro
- Elektrownia Wodna Solina – szczytowo-pompowa z 4 turbozespołami typu Francisa o mocy zainstalowanej po modernizacji 200 MW i produkcji rocznej 112 GWh (2 turbiny rewersyjne pompujące wodę z Jeziora Myczkowskiego do Solińskiego)
- zbiornik dolny – Jezioro Myczkowskie
- Elektrownia Wodna Myczkowce – przepływowo-wyrównawcza z dwoma turbozespołami z turbinami typu Kaplana o łącznej mocy zainstalowanej 8,3 MW
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.