Budowa zapory wodnej w Solinie sięga lat 1921, jednak dopiero 15 lat później przeprowadzono rozpoznanie geologiczno-hydrologiczne w dolinie Sanu. Dalsze prace zostały przerwane z powodu II wojny światowej. Dzisiaj budowla budzi wielki zachwyt.
Historia budowli
Pierwszy projekt budowy zapory wodnej opracował w 1921 roku profesor Karol Pomianowski z Politechniki Warszawskiej. Prace przerwała II wojna światowa. Kolejna koncepcja tej budowli powstała w 1955 roku, a jej autorem był inżynier Bolesław Kozłowski.Oficjalnie budowę rozpoczęło w 1960 roku. Najpierw przeprowadzano działania fundamentowe, a cztery lata później podjęto wznoszenie ścian do góry. Prace betoniarskie przy zaporze zakończono w 1968 roku. Rozruch pierwszej turbiny przypisuje się na dzień 9 marca 1968 roku, a 20 lipca oddano zaporę do eksploatacji. Podczas napełniania zbiornika, zatopione zostały takie miejscowości jak: Solinka, Chrewt, Sokole, Horodek, Teleśnica Sanna i część Wołkowyi.
[Best_Wordpress_Gallery id="487" gal_title="Zapora Wodna w Solinie - archiwalne zdjęcia"] Zapora to typ budowli betonowej o wysokości 82 metrów i długości 664 metrów. Jej waga to około 2 miliony ton. Do budowy wykorzystano 820 tysięcy metrów sześciennych betonu i żelbetonu, 1,7 miliona ton kruszywa oraz 200 tysięcy ton cementu. Pracowało przy niej 2 tysiące robotników, którzy mieli do dyspozycji 7 koparek, 15 spycharek, 3 dźwigi samochodowe, 13 ładowarek, 42 wywrotki oraz 8 ciągników.
Prezentujemy zdjęcia archiwalne zamieszone na profilu na Facebooku „Solina-wspomnienia”. Część fotografii pochodzi ze zbiorów rodziny Państwa Koncewiczów.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.