![Zapora w Myczkowcach. Ważny obiekt turystyczny, regulujący wodę i produkujący energię [ZDJĘCIA] - Zdjęcie główne](https://static.korso.pl/galleries/46e93c82-1a5a-491b-b053-01fad3e2fe93)
Myczkowce, założone w 1376 roku, to osada o bogatej historii. Mieści się tutaj jedna z dwóch bieszczadzkich zapór wodnych, będąca częścią Zespołu Elektrowni Wodnych Solina-Myczkowce. Zapora w Myczkowcach została oddana do użytku w 1960 roku, jednak jej historia zaczęła się dużo wcześniej, na przełomie XIX i XX wieku, kiedy to pojawiły się pierwsze pomysły na wykorzystanie wód Sanu dla celów energetycznych.
Historia powstania zapory. Myczkowcach
W 1921 roku profesor Karol Pomianowski opracował plan budowy zapory o wysokości 15 metrów, która miała generować moc 3,5 MW, co rocznie przekładałoby się na produkcję około 19 milionów kWh energii. Niestety, pomimo rozpoczęcia budowy w latach 1921–1923 przez francusko-belgijskie Towarzystwo Akcyjne Elektrosan, inwestycja została wstrzymana w 1925 roku z powodu braku funduszy. Pozostało jedynie 300 tysięcy złotych, aby zakończyć projekt, jednak dalsze prace nie były możliwe. Mimo to, część infrastruktury, jak tak zwany jaz Stoneya, zapora i fundamenty elektrowni, została wykonana.Po zakończeniu II wojny światowej w 1951 roku, powrócono do planów budowy zapory i elektrowni wodnej w Myczkowcach. Projekt przewidywał częściowe wykorzystanie już istniejących obiektów oraz zwiększenie wysokości zapory, co pozwoliło na podniesienie pojemności zbiornika do 10,9 milionów metrów sześciennych oraz zwiększenie mocy elektrowni do 8,3 MW. Budowa została wznowiona w 1956 roku, a głównym wykonawcą było Krakowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego, przy współpracy z firmami Elektromontaż-Południe, Elektrobudowa i Mostostal. Zapora ziemna o długości 386 metrów i wysokości 17,5 metra powstała z pospółki żwirowo-piaskowej z dużą zawartością części ilastych. Jądro ilaste w centralnej części zapory zapewnia jej szczelność, a przelewy, zamykane zamknięciami segmentowymi, kierują wodę do elektrowni.
Fot. Kamil Mielnikiewicz
Jezioro Myczkowieckie, powstałe w wyniku spiętrzenia wód Sanu, ma powierzchnię około 2 kilometrów kwadratowych, głębokość od 5 do 15 metrów i pojemność 11 milionów metrów sześciennych. Pełni ono funkcję zbiornika wyrównawczego dla elektrowni wodnej w Solinie. Dzięki swojemu położeniu u stóp wzniesień, takich jak Kozińca (524 m), Grodziska (556 m) i Berda (577 m) oraz walorom krajobrazowym, Jezioro Myczkowieckie jest popularnym miejscem rekreacji.
Tereny wokół jeziora są nie tylko malownicze, ale mają również charakter uzdrowiskowy. Obszar ten stał się rajem między innymi dla wędkarzy, a okoliczne szlaki spacerowe prowadzą przez rezerwaty przyrody, takie jak „Przełom Sanu pod Grodziskiem”. W rezerwacie tym można podziwiać bogatą faunę, w tym orlika krzykliwego – gatunek rzadkiego ptaka.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.