Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, znane jako Matki Boskiej Zielnej, to czas, w którym wierni oddają cześć Matce Bożej, uznając ją za patronkę ziemi, kwiatów, ziół, owoców i warzyw. Tradycja ta jest głęboko zakorzeniona w legendzie, która głosi, że po otwarciu grobu Maryi, apostołowie nie znaleźli jej ciała, a jedynie pachnące bukiety ziół. Ten symboliczny akt stał się fundamentem dla rytuału święcenia roślin, który przetrwał do dzisiejszych czasów. W Bieszczadach oraz na Rzeszowszczyźnie, w tym dniu święci się różnorodne rośliny, takie jak mięta, piołun, jarzębina czy głóg. Każda z tych roślin niesie ze sobą specyficzne znaczenie, będące odzwierciedleniem wierzeń i symboliki chrześcijańskiej. Na przykład dziurawiec, nazywany także „krzyżowym zielem”, symbolizuje opiekę Bożą, a dziewanna, znana jako „warkocz Maryi”, ma chronić przed chorobami.
Znaczenie roślin w tradycji bieszczadzkiej
Rośliny, które znajdują się w bukietach święconych podczas święta Matki Boskiej Zielnej, odzwierciedlają nie tylko duchową, ale również praktyczną wiedzę o przyrodzie. Znajomość lokalnych ziół była kluczowa dla przetrwania i zdrowia mieszkańców Bieszczad. Każda roślina, włączona do bukietu, miała swoje konkretne zastosowanie – od leczenia skaleczeń, przez zwalczanie niestrawności, po ochronę przed złymi duchami. Przykładem może być krwawnik, który symbolizuje „bycie w drodze” i był używany jako środek gojący rany czy żywokost, kojarzony z „zjednoczeniem”, który stosowano na złamania i stłuczenia. Te i wiele innych roślin, takich jak wrotycz, dziurawiec czy nawłoć, odgrywały istotną rolę w medycynie ludowej, stanowiąc naturalną apteczkę dla lokalnych społeczności.
Ewolucja tradycji i jej współczesne znaczenie
Choć tradycja święcenia bukietów zielnych sięga wieków, jej forma i skład roślinny ulegały zmianom, dostosowując się do lokalnych warunków i dostępności ziół. W sąsiednich wsiach, a nawet w obrębie jednego regionu, można zauważyć różnice w składzie bukietów, co odzwierciedla bogactwo i różnorodność bieszczadzkiej flory oraz regionalnych wierzeń. Dziś, w czasach, kiedy tradycyjne metody leczenia i związane z nimi rytuały przeżywają renesans, święto Matki Boskiej Zielnej zyskuje na nowo swoją wartość. Współczesne społeczeństwo, zmęczone zgiełkiem codzienności, coraz częściej sięga po naturalne metody, czerpiąc inspirację z mądrości przodków. Święcenie bukietów zielnych staje się więc nie tylko duchowym przeżyciem, ale również okazją do odnowienia więzi z naturą i przypomnienia sobie o jej uzdrawiającej mocy.Tradycja święcenia bukietów zielnych w Bieszczadach to religijny obrzęd, ale również skarbnica wiedzy o roślinach i ich symbolice. To piękny przykład, jak duchowość może współistnieć z głębokim szacunkiem dla natury i jej darów. W dobie odnowy zainteresowania naturalnymi metodami leczenia i ekologicznym stylem życia, warto przyjrzeć się bliżej tej tradycji, która może stać się inspiracją do pielęgnowania i ochrony naszego dziedzictwa przyrodniczego.
źródło: KGW Bereżnica Wyżna
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.