![Tradycja Bożego Ciała. Procesja w bieszczadzkiej wsi Polana [zdjęcia] - Zdjęcie główne](https://static.korso.pl/wbieszczady/articles/d5749f52-8f79-44d8-9d24-6af61f2aeace)
Dzisiaj w Kościele katolickim obchodzimy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa zwyczajowo nazywaną Bożym Ciałem. Jest to święto ruchome obchodzone 60 dni po Wielkanocy, 11 dni po Zielonych Świątkach między 21 maja, a 23 czerwca. Są najbardziej widowiskowym i najbarwniejszym świętem w całym roku liturgicznym.
Tradycja Bożego Ciała
Obchody Bożego Ciała zostały zapoczątkowane w 1246 roku w Belgii. Ich inicjatorką była św. Julianna z Liège, którą Jezus podczas objawienia prosił o kult Eucharystii. Natomiast papież Urban IV w 1264 roku bullą „Transiturus” ustanowił święto Bożego Ciała dla całego Kościoła. W Polsce natomiast, obchody Bożego Ciała wiążą się z poprzednią stolicą państwa – Krakowem. W 1320 roku wprowadził je tamtejszy biskup Nankier. Jest to święto nakazane, więc katolicy mają obowiązek uczestniczenia we mszy świętej. W Polsce dzień Bożego Ciała jest ustawowo wolny od pracy.Boże Ciało oraz następne osiem dni (oktawa) dla katolików oznacza publiczne wyznanie wiary w obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Święto, poza swoją religijną wymową, ma także ważne miejsce w polskiej tradycji ludowej.
Religijna i tradycyjna symbolika ołtarzy
W święto Bożego Ciała parafianie budują ołtarze ustawione pod gołym niebem. Zawierają one miejsce na monstrancję, a także symbole religijne. Cztery ołtarze przy których zatrzymują się wierni podczas procesji mają znaczenie symboliczne. Symbolizują cztery żywioły, cztery Ewangelie i cztery strony świata.
Do dziś ta tradycja istnieje i wiele osób po procesji zabiera brzozowe gałązki do domu, wierząc, że są źródłem Bożego błogosławieństwa i chronią od wszelkich nieszczęść.
[Best_Wordpress_Gallery id="261" gal_title="Ołtarze w Polanie"] Przeczytaj również: Dawne zwyczaje podczas Wielkanocy
Procesja w czasie pandemii
W tym roku z powodu pandemii w wielu diecezjach nie odbyły się tradycyjne procesje ulicami. Zamiast tego odbywały się procesje na terenie konkretnych parafii. Proboszczowie mogli organizować procesje na świeżym powietrzu na terenach przykościelnych przy zachowaniu reżimu sanitarnego. Udało się jednak zachować tradycję tego święta, między innymi procesję do czterech ołtarzy.
Procesja ma w założeniu dać możliwość publicznego wyznania wiary, być znakiem tego, że nie wstydzimy się Boga i chcemy, aby nas prowadził.
W polańskiej parafii również odbyła się procesja. Najpierw o godz. 11.00 została odprawiona mszy w nowym rzymskokatolickim kościele Przemienienia Pańskiego, a po mszy procesja udała się pod byłą cerkiew p.w. św. Mikołaja, wokół której ustawiono i przystrojono zostały cztery ołtarze.
Zobacz również: Beniowa - opis liturgii prawosławnej
Oktawa Bożego Ciała
W Kościele w Polsce nadal istnieje tradycja Oktawy Bożego Ciała, która w liturgii rzymskiej zachowała się do 1955 r. Oktawa Bożego Ciała została zniesiona przez Piusa XII, jednak na prośbę Episkopatu Polski został zachowany zwyczaj obchodzenia oktawy. Tak, więc Oktawa zaczyna się w Boże Ciało i trwa do następnego czwartku.Ostatniego dnia Oktawy Bożego Ciała, tam gdzie ten zwyczaj nie uległ zapomnieniu, w kościele kapłan święci wianuszki z ziół, krzewów i kwiatów. Do uwicia wianków używano między innymi: miętę, lubczyk, tymianek, rozchodnik, rumianek, rozmaryn, pokrzywę, dziurawiec, piołun, lipę, macierzankę, kwiat czarnego bzu, kopytnik, róża, mięta, piołun, chabe. Wierzono, że poświęcone wianki chronią domy nie tylko przed nieszczęściami, ale też przed urokami rzucanymi przez czarownice. Przypisywano im cudowne właściwości i przechowywano przez cały rok.
Powszechny jest w Koronie i Litwie zwyczaj poświęcania wianków w oktawę Bożego Ciała, podczas ostatniego nieszporu. Woń ziół uważana jest jako symbol cnoty, a Kościół w modlitwie, którą odmawia kapłan przy ceremonii poświęcania, prosi Boga, aby przyjął wonne cnoty tych, którzy składają Mu na ołtarzu wieńce i zioła. Wieńcami zdobi się monstrancja podczas tego nabożeństwa. Tym sposobem znaczenie dawne wieńców i ziół sobótkowych w pojęciach ludu polskiego uświęcone zostało przez kościół.
Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900-1903
Są one symbolem ludzkiej pracy, a jednocześnie utożsamiają dar Boży służący ludziom i wszelkim stworzeniom.
[Best_Wordpress_Gallery id="262" gal_title="Procesja w Polanie"]
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.