W Wołosatem kwitnie jeszcze czarcikęs łąkowy. Jest to roślina wieloletnia dorastająca do 80 cm wysokości. Ma proste i cienkie łodygi, często są rozgałęzione, a u góry owłosione. Jego liście są naprzemianległe, dolne tworzą rozetkę zaś górne zdecydowanie mniejsze.
Czarcikęs łąkowy na szczycie łodygi ma gęsto zebrane w półkuliste główki, niebieskofioletowe, czasami czerwone, różowe lub białawe. Kwiaty środkowe są tej samej długości co brzeżne a owoce małe podłużne z twardą łuską, pokrytą włoskami.
Korzeń tej rośliny od dołu sprawia wrażenie obgryzionego. Według jednego z podań ludowych został nadgryziony przez diabła, aby kwiat nie mógł służyć ludziom w celach leczniczych.
W ziołolecznictwie czarcikęs stosowano przy bólach głowy, gardła, przy kaszlu oraz w chorobach skórnych.
Czarcikęs najłatwiej spotkać na wilgotnych i podmokłych łąkach i polanach śródleśnych w okresie od lipca do września (w Bieszczadach nawet do końca października).
źródło: BdPN
