Żniwa kończą cały cykl prac, który ma zapewnić pomyślne zbiory. Tradycja ta utrzymuje się w muzeum od lat.
Pozyskane zboże jest pokarmem dla zwierząt mieszkających w Skansenie, a słomę wykorzystuje się m.in. do krycia dachów chałup Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.
Niegdyś żniwa rozpoczynano z wielką nabożnością. O świcie żeńcy wychodzili w pole niosąc w ręku sierpy i kosy. Przeżegnawszy rolę szli przed siebie, w skupieniu kładąc za sobą kłosy. Pierwsze z nich układali w znak krzyża.
Żniwa były okresem wytężonej pracy wszystkich domowników. Mężczyźni kosili zboże ręcznie, za pomocą specjalnie przygotowanych kos z pałąkami. Kobiety wiązały zboże w snopy. Pracowały również dzieci, które ze ściętej słomy przygotowywały powrósła, czyli skręcony "sznurek".
Dziś w skansenie odtwarza się te tradycje. Prace przy żniwach wykonywane są ręcznie przez kilkunastu pracowników muzeum.
