Polańczyk to jedna z najchętniej odwiedzanych miejscowości turystycznych. Co stanowi o jej popularności? [ZDJĘCIA, WIDEO]

Polańczyk to jeden z tych punktów, który znany jest przez każdą osobę, która chociaż raz odwiedziła Bieszczady. A wszystko to za sprawą doskonale rozwiniętych miejsc noclegowych o różnym poziomie standardów, smacznej regionalnej kuchni, a także walorów naturalnych. Zapewne nie będą się tu nudzić osoby lubiące spacerować, a także Ci, którzy preferują odpoczynek nad wodą. Wypożyczalnie sprzętu wodnego, plaża, a jednocześnie rozległe ścieżki spacerowe i niesamowite widoki sprawiają, że wypoczynek w tej miejscowości przypadnie do gustu nawet najbardziej wymagającym gościom.

Polańczyk, czyli popularny „kurort” nad Jeziorem Solińskim

W zależności od spiętrzenia wody jej lustro sięga do 420 m n.p.m. Zróżnicowany krajobraz złożony z licznych zatok i cypli sprawia, że nawet w środku sezonu oddalając się nieco od centrum usługowo-gastronomicznego znajdziemy chwilę spokoju i samotności. Podłoże plaż jest różnorodne od kamienistych po piaszczyste. Wiosną oraz jesienią, kiedy ruch turystyczny jest mniejszy, a warunki atmosferyczne nie pozwalają na kąpiele, przybywa wielu wędkarzy. Ichtiofauna jest niezwykle bogata. Występują tutaj między innymi: sum, szczupak, troć, boleń, okoń, sandacz, pstrąg, ukleja, krąp, płoć, wzdręga, leszcz, lin oraz karp.

Dużym zainteresowaniem podczas sezonu letniego cieszą się rejsy statkiem spacerowym po Jeziorze Solińskim czy przystanie, przy których można wypożyczyć zarówno kajaki, rowerki wodne, żaglówki jak i łodzie napędzane prądem. Na brzegu znajdują się też strzeżone kąpieliska – Cypel i Patelnia. Ponadto Polańczyk oferuję szeroką gamę ofert gastronomicznych. To właśnie tam zlokalizowana jest restauracja uznawana za jedną z najlepszych w całym regionie. W Polańczyku mamy możliwość spróbowania kuchni regionalnej poprzez kuchnie tradycyjną i wiele rodzajów potraw rybnych.

Przebywając w Polańczyku musimy liczyć się również z tym, że za pozostawienie samochodu na parkingu musimy zapłacić. Większość miejsc parkingowych za pozostawienie pojazdu na cały dzień pobiera opłatę w wysokości 20 zł.

Punkty widokowe w Polańczyku

Punkt na Sawinie położony jest na wysokości 516 m n.p.m. To jedno z najciekawszych miejsc, skąd rozciąga się krajobraz na pobliskie Jezioro Solińskie, Polańczyk, Solinę czy Wołkowyję. Przy dobrej widoczności w oddali zobaczymy też bieszczadzkie szczyty – Smerek, Łopiennik, Magurę Łomiańską, Trohaniec, Połoninę Caryńską czy Połoninę Wetlińską – a ich identyfikację ułatwi nam tablica ze zdjęciem i oznaczonymi punktami.

Wejście na ścieżkę prowadzącą do punktu widokowego zaczyna się w sąsiedztwie głównego skrzyżowania w Polańczyku, tuż obok Centrum Informacji Uzdrowiskowo-Turystycznej. Trasa jest bardzo łatwa i osoby nawet ze słabą kondycją przejdą nią bez żadnych problemów. Dystans? Około 300 metrów. Dla ulepszenia oferty turystycznej w Polańczyku, w 2020 roku, na wzgórzu wybudowano zadaszoną platformę z zamontowanymi lunetami.

Polańczyk jako miejscowość uzdrowiskowa

Od 1974 roku na podstawie ustawy o uzdrowiskach, Polańczyk został uznany za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki czemu mogły być prowadzone tu ośrodki sanatoryjne. Status uzdrowiska uzyskał w 1999 roku rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. Obecnie funkcjonują w Polańczyku sanatoria: „Amer-Pol”, „Atrium”, „Dedal”, „Plon” i „Solinka”, w których jednocześnie może leczyć się około 900 osób. W ośrodkach znajdują się gabinety zabiegowe i przyrodolecznicze, przystosowane dla potrzeb osób niepełnosprawnych. W Polańczyku leczone są choroby ortopedyczno-urazowe, reumatyczne, endokrynologiczne, kardiologiczne, nadciśnienia, górnych i dolnych dróg oddechowych oraz cukrzycy.

Trasa spacerowa „Perłą Polańczyka”

Spacer rozpoczynamy spod Centrum Informacji Turystycznej i kierujemy się na rondzie w prawo (drogowskaz na Hoczew). Po podejściu 200 metrów skręcamy w lewo w uliczkę asfaltową za hotelem „Na Górce”. Wędrując dróżką asfaltową, która wije się pod górę między domami dochodzimy do końca ostatnich zabudowań i skręcamy w lewo dalej drogą polną zmierzamy w kierunku Kabajki (606 m n.p.m.). Odcinek ten wiedzie poprzez pola i łąki, a ostatni fragment pokonujemy wędrując lasem bukowym. Z punktu widokowego na Kabajce roztacza się piękny widok na jezioro oraz otaczające je wzgórza. Ze szczytu Kabajki schodzimy w dół wydeptaną ścieżką, która prowadzi nas przez las sosnowy w kierunku kolejnego punktu widokowego Horb (560 m n.p.m.).

Po drodze przecinamy niebieski szlak spacerowy, prowadzący z Polańczyka w kierunku Myczkowa. Na Horbie możemy zrobić przerwę podziwiając panoramę Polańczyka. Zejście będzie nas prowadziło odsłoniętym grzbietem, poprzez łąki, skąd cały czas możemy delektować się cudownym krajobrazem. Gdy miniemy łąki, szlak skręci w lewo w stronę potoku Jantik. Gdy dojdziemy do zabudowań przy ulicy Wiejskiej musimy skręcić w prawo i już po chwili dojdziemy do ulicy Bieszczadzkiej w pobliżu Sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości. Chcąc wrócić do miejsca rozpoczęcia wycieczki musimy skręcić w lewo i po około 500 metrach ukaże nam się budynek Centrum Informacji Uzdrowiskowo-Turystycznej.

Polańczyk – szlaki rowerowe

Dla wytrwałych wyzwaniem jest pętla „W krainie jezior” o długości 48 kilometrów. Przebieg trasy: Polańczyk – Myczków – Solina – Bóbrka – Myczkowce – Uherce Mineralne – Glinne – Lesko – Łączki – Weremień – Hoczew – Bachlawa – Średnia Wieś – Berezka – Myczków – Polańczyk. Atrakcjami pętli są dwie zapory, geoatrakcje w postaci kamieniołomu i pomników przyrody nieożywionej Kamień Leski i Skała Myczkowiecka. Dla wprawionych w pokonywaniu dużych odległości rowerzystów idealną trasą będzie pętla o długości 60 kilometrów: Polańczyk – Wołkowyja – Bukowiec – Terka – Polanki – rezerwat „Sine Wiry” – przejazd przez tereny wysiedlonych wsi Zawoja, Łuh i Jaworniki – Kalnica – Przysłup – Krzywe – Dołżyca – Buk – Polanki – Bukowiec – Wołkowyja – Polańczyk. Trasa obfituje w urokliwe krajobrazy przełomów rzecznych, urwisk, kaskad wodnych, cerkwisko i krajobrazów po wysiedlonych wsiach. Długie podjazdy i zjazdy.

W artykule wykorzystano również informację pochodzące ze strony GOKSiT-u Polańczyk.