W Bieszczadach praktycznie nie ma naturalnych jezior. Wyjątkiem są dwa jeziorka w okolicach Duszatynia. Jeziorka powstały na skutek oderwania się i obsunięcia zachodniego zbocza Chryszczatej 13 kwietnia 1907 roku.
Do osunięcia zbocza doszło po ulewnych deszczach. Powstałe osuwisko spowodowało zatamowanie odpływu potoku Olchowatego w kilku miejscach, tworząc naturalne zapory, a następnie napływu wody z Chryszczatej i Mikitowej.
Utworzyło się także kilka oczek. Z czasem jednak oczka te zanikły, podobnie jak trzecie z jeziorek. W latach 20. XX wieku powierzchnia zbiorników była dwukrotnie większa, ulegały jednak stopniowemu zamulaniu przez wpływające potoczki.
W obrębie języka osuwiskowego powstały trzy małe jeziorka:
Jeziorko Górne położone na wysokości 701 m n.p.m., o powierzchni 1,44 ha, Jeziorko Dolne leżące na wysokości 683 m n.p.m., o powierzchni 0,45 ha i trzecie jeziorko, najmniejsze z nich i najniżej położone (na wysokości 614 m n.p.m.), obecnie już nie istnieje.
W wodzie do dzisiaj można zobaczyć korzenie i kikuty pni drzew zniszczonych przez osuwisko i zalanych przez wody potoku. Powyżej zbiorników można jeszcze dostrzec wyraźne, choć teraz zarośnięte lasem, ślady potężnej rynny osuwiskowej.
W 1957 cały teren uznano za obszar chroniony, tworząc rezerwat przyrody „Zwiezło” o powierzchni 2,2 ha.
Jeziorka Duszatyńskie z pewnością warto zobaczyć i samemu ocenić ich walory.