Historia leskich źródełek
Źródełka mineralne w Lesku znane były już przed I wojną światową. Istniał tu wówczas mały punkt zdrojowy, do którego doprowadzono wodę z czternastu źródeł. Ponowne zagospodarowanie źródełek nastąpiło z inicjatywy burmistrza Mieczysława Małka, sprawującego urząd w latach 1934-1938. Przystąpiono wtedy do uporządkowania terenu i badań wody przeprowadzonych z pozytywnym wynikiem przez doktora Henryka Ruebenbauera ze Lwowa. Analiza chemiczna wykazała lecznicze właściwości leskich wód siarczkowych, korzystnych szczególnie w chorobach reumatycznych i dermatologicznych. W 1936 roku źródła ujęto w sześć ocembrowanych studzienek o głębokości 1-2 metry. Każda z nich otrzymała imię upamiętniające zasłużoną dla miasta osobistość.
Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe
- Józef – Józef Bielak, burmistrz w latach 1876-1893 i ponownie 1893-1909,
- Mieczysław – Mieczysław Małek,
- Jadwiga – żona Romana Gąsiorowskiego, starosty powiatu leskiego w latach 1932-1939,
- Antoni – św. Antoni Pustelnik, patron miasta czczony w bocznym ołtarzu kościoła parafialnego,
- Marian – Marian Moszczeński, aptekarz i radny miejski,
- Julian – Julian Jankiewicz, weteran powstania styczniowego i burmistrz w latach 1893-1894.
W tym samym czasie postawiono budynek administracyjny, niewielką pijalnię wód, kabiny do natrysków i pawilon muzyczny. Ponadto na miejscu wzniesiono istniejące dziś figurę Matki Bożej Uzdrowienia Chorych oraz pamiątkowy głaz, dedykowany Józefowi Piłsudskiemu w pierwszą rocznicę śmierci. Uroczystego poświęcenia źródełek przy udziale licznie zgromadzonych mieszkańców, dokonali w maju 1936 roku proboszczowie obu obrządków – rzymskokatolickiego ksiądz Ludwik Paluch i grekokatolickiego ksiądz Julian Czuczkiewicz. Zainteresowanie rozwojem Leska jako uzdrowiska wykazywały Urząd Wojewódzki we Lwowie i krakowski oddział Państwowego Zakładu Higieny. Planowano budowę łaźni i doprowadzenia wód rurami do miasta. Zamiary przekreśliła II wojna światowa, podczas której zabudowa źródełek uległa zniszczeniu. W późniejszych latach bez powodzenia próbowano przywrócić je do dawnego stanu. W 1954 roku nowe badania przeprowadzili balneolodzy ze Szczawna-Zdroju. Zabezpieczono również studzienki oraz wybudowano altanę, ale późniejsze zaniedbania spowodowały, że źródełka znów popadły w ruinę.
Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe
Na przełomie lat 60. i 70. o ich odrestaurowanie zabiegał pracujący w Lesku lekarz doktor Wojciech Strzyżewski. Dzięki jego staraniom w sprawę źródełek zaangażowali się naukowcy z instytutów balneologicznych w Poznaniu i Warszawie. W grudniu 1977 roku powołano też Społeczny Komitet Zagospodarowania Źródeł Mineralnych w Lesku. Przystąpiono do realizacji projektu założenia zakładu przyrodoleczniczego – wykonano prace porządkowe, naprawiono drogę, ustawiono ławki, zasadzono drzewa, gromadzono fundusze, materiały i sprzęt. Ówczesne władze nie były jednak zainteresowane kontynuacją przedsięwzięcia. Komitet reaktywował się w połowie lat 90., podejmując kolejne działania na rzecz renowacji źródełek.
Historia źródełek mineralnych w Lesku została opracowana przez Michała Michniewicza, historyka, a zarazem pracownika Regionalnej Izby Pamięci działającej przy Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Lesku.
Czasy współczesne
Źródełka mineralne w Lesku przez lata były nieużyteczne i rzadko odwiedzane, a to przede wszystkim ze względu na estetykę. Obecni włodarze podjęli jednak decyzję o przeprowadzeniu generalnej rewitalizacji tego miejsca tak, by ponownie wróciło ono na mapę turystyczną regionu i stało się ważnym punktem miasta.
To miejsce z historią i wielkim potencjałem, ponieważ źródła powstały jeszcze przed wojną i gdyby nie wojna prawdopodobnie, miejsce to nazywałoby się Lesko Zdrój. Mam świadomość, że historia musi łączyć się ze współczesnością i potrzebami dzisiejszych mieszkańców
- zauważa Adam Snarski, burmistrz Leska.
W ramach prac zamontowano wiatę rekreacyjną, ławki parkowe z koszami na śmieci oraz krąg ogniskowy. Dodatkowo odwiedzający mogą przeczytać o historii miejsca na tablicy informacyjnej. Znajduje się tam także pamiątkowy kamień z 1935 roku będący wyrazem pamięci pokoleń o Marszałku Józefie Piłsudskim. Na niewielkim obelisku widnieje data śmierci Marszałka - 12 maja 1935 roku oraz zarys Krzyża Virtuti Militari, najwyższego polskiego odznaczenia wojskowego nadawanego za wybitne zasługi bojowe. Jak możemy przeczytać na zamieszczonej tam tabliczce, kamień został odrestaurowany w maju 2015 roku przez Publiczne Gimnazjum im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Lesku, które objęło opieką tę wyjątkową dla miasta pamiątkę.
Fot. Kamil Mielnikiewicz
Istotnym punktem źródełek jest również tężnia solankowa, która dzięki swojemu mikroklimatowi wpływa pozytywnie na zdrowie wszystkich chętnych biorących udział w kuracjach.
Wokół tęzni wytwarza się specyficzny mikroklimat, który wykorzystywany jest w leczeniu górnych dróg oddechowych, zapaleniu zatok, w nadciśnieniu i w alergii. Ponadto ten swoisty mikroklimat wykorzystany jest też do relaksu
- podkreśla lekarz Dorota Piękoś-Gliwska.
Aktualnie, ze względu na niskie temperatury powietrza tężnia solankowa pozostaje zamknięta. Jej ponowne otwarcie planowane jest na wiosnę. Ponadto warto zwrócić uwagę, że obecnie woda wypływa tylko z jednego źródełka.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.