Jak Balowie budowali Baligród

Pierwsze wzmianki o Baligrodzie pojawiają się już w 1615 roku, choć przypuszcza się, że osada istniała już nieco wcześniej. Zgodnie z historycznymi przekazami, osada powstała na początku XVII wieku w pobliżu zamku w Stężnicy, będącego własnością społeczności związanej z rodem Gozdawów. Jednak nazwa miejscowości wywodzi się od rodu Balów, który odegrał kluczową rolę w jej powstaniu i rozwoju.

Ważny moment w historii Baligrodu wiąże się z Piotrem Herburtem, dziadkiem słynnego poety Mikołaja Reja. To on w 1511 roku przeprowadził rozgraniczenie dóbr pomiędzy swoją własną wsią Mchawą a Stężnicą, należącą waśnie do rodziny Balów. To właśnie w tym miejscu powstała na nowo wieś i miasto Baligród. To historyczne rozgraniczenie nie tylko wyznaczyło granice własności, ale także wpłynęło na kształtowanie się tożsamości miejscowości. W tamtych czasach Baligród był niewielką osadą, ale wkrótce zyskał na znaczeniu, głównie dzięki bliskości zamku i kaplicy, które zbudowano około 1510 roku i stanowiły ważne centra lokalnej społeczności.

W ciągu kolejnych wieków Baligród rozwijał się jako ośrodek lokalny, choć jego status uległ zmianom na przestrzeni lat. W 1634 roku uzyskał prawa miejskie, co świadczyło o jego dawnej pozycji i znaczeniu w regionie. Niestety, w 1919 roku został zdegradowany do rangi wsi, co odzwierciedlało zmiany polityczne i społeczne w regionie. Mimo to, Baligród zachował swój unikalny charakter i historyczne dziedzictwo, będąc dziś urokliwą miejscowością, która przyciąga turystów swoją autentycznością i fascynującą przeszłością.

Dziś Baligród jest nie tylko miejscem pełnym historii, ale także bramą do poznania piękna Bieszczadów i ich dziedzictwa kulturowego.