Jeśli marzysz o miejscu, gdzie czas zwalnia, a przestrzeń wydaje się nie mieć końca, Bieszczady czekają właśnie na Ciebie.

Dlaczego warto odwiedzić Bieszczady?

Bieszczady to nie tylko góry – to miejsce, gdzie czas płynie inaczej. Tu rozległe połoniny falują na wietrze, lasy pachną żywicą, a drewniane cerkwie przypominają o wielokulturowej przeszłości regionu. To idealny kierunek dla osób, które szukają spokoju, kontaktu z naturą i autentycznego klimatu.

Bieszczady - co zobaczyć?

Dzikie i wyjątkowe krajobrazy – brak masowej turystyki sprawia, że wciąż można znaleźć miejsca bez tłumów.
Historia i kultura – ślady przeszłości widoczne są w każdej dolinie.
Różnorodność atrakcji – od połonin i szlaków, po jezioro, kolejki i punkty widokowe.

Co warto zobaczyć, by poczuć prawdziwy klimat Bieszczadów? Ten przewodnik łączy najpopularniejsze miejsca z ukrytymi zakątkami – idealny zarówno na pierwszą wyprawę, jak i na kolejne powroty w region, który nigdy się nie nudzi.

Połoniny – symbol Bieszczadów

Nie ma Bieszczad bez połonin – to one są ich znakiem rozpoznawczym. Rozległe górskie łąki, falujące na wietrze tuż nad linią lasu, powstały dzięki dawnym pasterzom, którzy lata temu karczowali lasy, by wypasać stada. Dziś właśnie te przestrzenie stały się najpiękniejszymi punktami widokowymi w górach.

Z połonin rozciągają się panoramy, które trudno zapomnieć – widziane o świcie, gdy mgły snują się po dolinach, albo jesienią, gdy cała kraina mieni się złotem i czerwienią. Każda pora roku odsłania inny charakter tych miejsc – i to sprawia, że chce się tu wracać wciąż na nowo.

Połonina Wetlińska „Chatka Puchatka II”

Symbol Bieszczadów i najczęściej odwiedzana połonina w regionie. To stąd rozciągają się jedne z najszerszych panoram – na Połoninę Caryńską, Rawki i Tarnicę. Na szczycie stoi dziś nowoczesny schron Bieszczadzkiego Parku Narodowego, który zbudowano w miejscu legendarnej Chatki Puchatka. Najłatwiejszy szlak wiedzie z Przełęczy Wyżnej (ok. 1,5 godziny podejścia). W sezonie przyjedź wcześniej – parking szybko się zapełnia.

Schronisko Chatka Puchatka na Połoninie Wetlińskiej w Bieszczadach o zachodzie słońca Schron BdPN "Chatka Puchatka II" na Połoninie Wetlińskiej/fot. Dorota Krynicka

Połonina Caryńska

Połonina Caryńska to jeden z najbardziej malowniczych grzbietów w Bieszczadach, a jednocześnie wciąż mniej zatłoczony niż Połonina Wetlińska. Szlak biegnie długim grzbietem, skąd roztaczają się panoramiczne widoki na dolinę Sanu, Połoninę Wetlińską, Tarnicę, a przy dobrej pogodzie nawet na ukraińskie Karpaty. Trasa wiedzie przez rozległe łąki wysokogórskie – latem pełne kwitnących roślin i motyli, jesienią skąpane w czerwieni i złocie traw. Zimą zamienia się w zupełnie inną krainę – surową, białą i niemal bezludną.

Bukowe Berdo

Dla tych, którzy chcą prawdziwej ciszy. Położone w sercu Bieszczadzkiego Parku Narodowego, oferuje dzikie panoramy i poczucie oderwania od cywilizacji. Trasa jest dłuższa, ale widoki nagradzają wysiłek.

Panorama Bieszczad z Bukowego Berda – widok na zielone połoniny i pasma górskie Widok z Bukowego Berda – jedna z najpiękniejszych panoram bieszczadzkich połonin/fot. Robert Mach

Tarnica – dach Bieszczadów

1346 m n.p.m. – najwyższy szczyt w polskich Bieszczadach. Na szczycie stoi metalowy krzyż, a przy dobrej pogodzie widać stąd połoniny i Karpaty po ukraińskiej stronie.

Najłatwiejszy szlak: z Wołosatego (ok. 2,5–3 godz.).
Widoki: połoniny, Rawki i Karpaty po stronie ukraińskiej.
Wskazówka: latem wybierz poranek – unikniesz tłumów i upałów.

Rezerwat Sine Wiry

Rezerwat Sine Wiry to jedno z najpiękniejszych miejsc w Bieszczadach dla miłośników ciszy (poza sezonem) i dzikiej przyrody. Obejmuje fragment doliny rzeki Wetliny, gdzie nurt wcina się w skalne podłoże, tworząc malownicze kaskady, zakola i bystrza. Ścieżka prowadząca do rezerwatu jest łatwa i dostępna o każdej porze roku – zaczyna się na parkingu w Polankach i wiedzie przez las.

Trasa: łatwa, idealna na rodzinny spacer – zaczyna się w Polankach.
Najpiękniejszy okres: jesień (kolory liści) i wiosna (wysoki stan wody - imponujące kaskady).

Rezerwat Sine Wiry – malowniczy odcinek rzeki Wetlina otoczony bieszczadzkimi lasami Rezerwat Sine Wiry – dzika dolina rzeki Wetlina z charakterystycznymi skalnymi progami/fot. A. Skucińska

Dolina Sanu i nieistniejące wsie

Dolina Sanu to kraina dawnych wiosek, które zniknęły z mapy po II wojnie światowej i wysiedleniach w ramach akcji „Wisła”. Dziś odnajdziesz tu jedynie kamienne piwniczki, resztki cerkwi i zapomniane cmentarze, porośnięte mchem. Po wojnie wiele bieszczadzkich wiosek zniknęło z mapy. Dziś wśród lasów można natknąć się na kamienne piwniczki, cmentarze i ruiny cerkwi – ciche świadectwo przeszłości. Najbardziej znane miejsca to Tworylne, Krywe i Beniowa. Właśnie przez Beniową prowadzi szlak do Grobu Hrabiny i źródła Sanu w Siankach – magicznego punktu na samym „końcu Polski”, gdzie historia i dzika przyroda spotykają się w jednym kadrze. To jedna z najbardziej klimatycznych tras w Bieszczadach, dająca poczucie obcowania z prawdziwą dzikością regionu.

Źródło Sanu – koniec Polski
Chcesz zobaczyć miejsce, gdzie swój początek bierze San? To jedno z najbardziej malowniczych i zarazem najdzikszych miejsc w Bieszczadach – leży na granicy Polski i Ukrainy. Zobacz: Źródło Sanu. A gdzie to jest? →

Cerkwie w Bieszczadach – świadectwa wielokulturowej przeszłości

Cerkwie w Bieszczadach to niezwykłe świadectwo historii Bojków – rusińskiej grupy etnicznej, która przez wieki zamieszkiwała te tereny. Ich charakterystyczna, trójdzielna architektura i skromna forma harmonijnie współgrają z górskim krajobrazem. Po wysiedleniach w latach 40. wiele cerkwi opustoszało lub popadło w ruinę, ale część została odrestaurowana i dziś stanowi jedne z najcenniejszych zabytków regionu.

Cerkiew w Łopience – sanktuarium w górach

Ukryta w dolinie u stóp Łopiennika, cerkiew greckokatolicka pw. św. Paraskewy to jeden z najbardziej rozpoznawalnych zabytków Bieszczadów. W XVIII wieku była największym sanktuarium maryjnym regionu, a odpusty przyciągały tu wiernych z całych Karpat. Po wysiedleniach w 1947 roku świątynia popadła w ruinę, jednak dzięki pracy społeczników została odbudowana. Dziś ponownie pełni funkcję sakralną, a co roku, w pierwszą niedzielę października, odbywa się tu tradycyjny odpust. Poza tym terminem miejsce emanuje ciszą – idealne na chwilę zadumy podczas wędrówki.

Cerkiew w Smolniku – skarb UNESCO

Drewniana cerkiew św. Michała Archanioła w Smolniku to jedna z najcenniejszych świątyń Bieszczadów. Zbudowana w 1791 roku w typowym stylu bojkowskim, zachwyca trójdzielnym układem, stromymi dachami i harmonią z górskim otoczeniem. W 2013 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako część zespołu drewnianych cerkwi w polsko-ukraińskich Karpatach. Cerkiew zachowała wyjątkową autentyczność i jest obowiązkowym punktem podczas pobytu w Bieszczadach.

Drewniana cerkiew św. Michała Archanioła w Smolniku – zabytek UNESCO w Bieszczadach Cerkiew św. Michała Archanioła w Smolniku – jedna z najcenniejszych drewnianych świątyń w Bieszczadach, wpisana na listę UNESCO/fot. A. Skucińska

📘 Przeczytaj również: Piękno jest w drewnie. Aż 6 cerkwi na Szlaku Architektury Drewnianej znajduje się w Gminie Czarna

Bieszczadzka Kolejka Leśna

Bieszczadzka Kolejka Leśna to kultowa wąskotorówka, która od końca XIX wieku służyła do transportu drewna z trudno dostępnych górskich dolin. Dziś jest jedną z najbardziej klimatycznych atrakcji turystycznych regionu – wolny przejazd przez dzikie lasy i doliny pozwala poczuć atmosferę dawnych Bieszczad. Zobacz rozkład kolejki.

Kolejka wyrusza ze stacji w Majdanie koło Cisnej i kursuje do Balnicy (ok. 2 godziny w obie strony). W sezonie letnim przejazdy odbywają się kilka razy dziennie.
Atrakcja dla rodzin: wolne tempo, piękne widoki, klimat dawnych Bieszczadów.

Bieszczadzka Kolejka Leśna – stacja Majdan w Cisnej z zabytkowymi wagonami Stacja Majdan w Cisnej – początek trasy Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej, jednej z największych atrakcji turystycznych regionu/fot. A. Skucińska

Ukryte skarby Bieszczadów – mniej znane atrakcje

Choć większość turystów skupia się na połoninach i Solinie, Bieszczady skrywają także mniej popularne miejsca:

Wodospad Czartów Młyn
Wodospad Czartów Młyn zasilany jest przez potok o tej samej nazwie. Prowadzi do niego Zakapiorski Szlak – krótka, urokliwa trasa przez las, która pozwala poczuć prawdziwą dzikość Bieszczadów. Turystów jest tu niewielu, więc często słychać tylko szum wody i ptaków. To miejsce, gdzie można natrafić na tropy wilków czy niedźwiedzi – dodatkowy dreszczyk dla miłośników natury.

Jeziorka Duszatyńskie
Dwa niewielkie jeziorka osuwiskowe ukryte w paśmie Chryszczatej. Powstały po wielkim obrywisku w 1907 roku i dziś zachwycają spokojem oraz leśnym otoczeniem. Dojście prowadzi szlakiem z Duszatyna (ok. 1,5 godziny pieszo).

Ścieżka Pichurów - Tarnawa Niżna
Malownicza, kameralna trasa prowadząca przez dolinę Roztoki – jedno z najspokojniejszych miejsc w Bieszczadach. Na końcu trasy jest punkt widokowy, z którego rozpościera się panorama na Kopę Bukowską oraz Bukowe Berdo. Na końcu ścieżki znajduje się miejsce, w którym kręcono sceny do popularnego serialu „Wataha” – dodatkowy smaczek dla fanów ekranowych Bieszczadów.o.

📌 Zobacz także: Jeziorka Duszatyńskie – malownicze zbiorniki powstałe po wielkim osuwisku. Czytaj więcej →

Wieże i punkty widokowe – Bieszczady z innej perspektywy

Choć najpiękniejsze i najszersze panoramy w Bieszczadach zobaczysz z połonin i górskich szczytów, coraz popularniejsze stają się wieże i punkty widokowe, które pozwalają podziwiać krajobrazy bez wymagających wędrówek. Dzięki nim w kilka minut możesz stanąć nad doliną Sanu, spojrzeć na połoniny albo objąć wzrokiem całe Jezioro Solińskie. To doskonała opcja dla rodzin z dziećmi, osób w podróży samochodowej czy tych, którzy chcą złapać szybki kadr na wschód lub zachód słońca.

Chcesz zobaczyć wszystkie punkty widokowe w Bieszczadach?
Przygotowaliśmy osobny przewodnik, w którym znajdziesz pełną listę wież i punktów widokowych z mapą, dojazdem i czasem dojścia.
🔭 Zobacz najpiękniejsze punkty widokowe Bieszczadów

Jezioro Solińskie, zapora i kolej gondolowa - letni hit

Jezioro Solińskie, nazywane często „Bieszczadzkim Morzem”, to największy sztuczny zbiornik w Polsce. Powstało po spiętrzeniu wód Sanu i Solinki, a jego malownicza, pełna zatok linia brzegowa zaprasza zarówno na spokojne spacery, jak i aktywny wypoczynek na wodzie.

Jezioro Solińskie i zapora w Solinie – panorama na jezioro i zaporę z kolejki gondolowej Jezioro Solińskie i zapora/fot. A. Skucińska

Kolej gondolowa i wieża na Jaworze

Nowoczesna kolej PKL Solina to jedna z największych atrakcji ostatnich lat. Prowadzi na Górę Jawor, gdzie czeka 42-metrowa wieża widokowa. Panorama jeziora i bieszczadzkich pasm górskich szczególnie zachwyca o zachodzie słońca.

Zapora w Solinie

Monumentalna zapora ma 82 m wysokości i ponad 600 m długości. Można się nią przespacerować, podziwiając taflę jeziora po jednej stronie i dolinę Sanu po drugiej. Dostępne są też wycieczki do wnętrza zapory – to unikalna okazja, by zobaczyć, jak funkcjonuje ten potężny obiekt hydrotechniczny.

Sporty wodne i rejsy

Latem Jezioro Solińskie i okolice tętnią życiem – na plażach wypoczywają turyści, działają wypożyczalnie kajaków, rowerków wodnych i żaglówek, a po jeziorze regularnie kursują statki wycieczkowe. W Polańczyku, który jest największym kurortem nad Jeziorem Solińskim, znajdziesz najwięcej kąpielisk, przystani i punktów gastronomicznych. To tutaj znajduje się najwięcej wypożyczalni sprzętu wodnego, a wieczorami odbywają się koncerty i wydarzenia sezonowe.
Zimą okolica cichnie i zachwyca spokojem, a zamarznięte zatoki tworzą bajkowy krajobraz.

Marina w Polańczyku nad Jeziorem Solińskim – kajaki, żaglówki i widok na zaporę/fot. A. Skucińska

Warto przy okazji zajrzeć nad pobliskie, bardziej kameralne Jezioro Myczkowieckie – idealne, jeśli szukasz ciszy i widoków bez tłumów.

Kiedy najlepiej odwiedzić Bieszczady?

Bieszczady są piękne o każdej porze roku, ale każdy sezon ma swój wyjątkowy charakter. Wiosną góry budzą się do życia – potoki niosą więcej wody, a szlaki są niemal puste. Latem połoniny kuszą soczystą zielenią i najdłuższymi dniami, choć wtedy na popularnych trasach spotkasz więcej turystów, ale za to możesz skorzystać z uroków Jeziora Solińskiego. Jesień to czas rykowisk, złotych buków i słynnych „bieszczadzkich kolorów” – idealny dla miłośników fotografii i spokoju. Zimą natomiast Bieszczady stają się krainą ciszy i śniegu – mniej dostępne, ale magiczne dla tych, którzy szukają dzikich krajobrazów i nie boją się mrozu.

Jesienne Bieszczady – kolorowe lasy w drodze do Sianek Jesienne Bieszczady/fot. A. Skucińska

Więcej tras, szlaków i historii Bieszczadów
Odkryj najpiękniejsze miejsca, mniej znane szlaki i opowieści z serca gór.
Przejdź na wbieszczady.pl →

FAQ - najczęściej zadawane pytania

Gdzie najlepiej pojechać w Bieszczady pierwszy raz?

Na początek polecane są okolice Wetliny i Ustrzyk Górnych – stąd łatwo wejdziesz na Połoninę Wetlińską, Caryńską czy Bukowe Berdo, a w dolinach znajdziesz klimatyczne cerkwie i spokojne trasy spacerowe.

Które szczyty w Bieszczadach są najłatwiejsze dla rodzin z dziećmi?

Najbardziej dostępne i najłatwiejsze to Połonina Wetlińska od strony Przełęczy Wyżnej, Mała Rawka oraz Smerek. Trasy są krótkie i oferują piękne widoki bez dużych przewyższeń.

Czy w Bieszczadach są atrakcje zimą?

Tak – zimą warto odwiedzić stoki narciarskie np. w Ustrzykach Dolnych, Wańkowej i Weremieniu, a także wybrać się na kulig, sanie z końmi czy zimowy trekking na połoniny.

Ile dni potrzeba, by zwiedzić Bieszczady?

Minimum 3–4 dni, by zobaczyć najważniejsze szlaki i wstąpić nad Jezioro Solińskie. Tydzień pozwoli spokojnie odkryć mniej znane doliny i rezerwaty.

Jakie cerkwie warto zobaczyć w Bieszczadach?

Najpiękniejsze i najbardziej popularne to cerkiew w Łopience i Smolniku nad Sanem. Nasza ulubione miejsce to ruiny cerkwi w Krywem.

Czy Jezioro Solińskie jest dobre na kąpiele?

Tak – latem funkcjonują tu plaże w Polańczyku i Solinie. Woda jest czysta, a przy brzegu działają wypożyczalnie sprzętu wodnego i kąpieliska strzeżone.

Czy w Bieszczadach są dzikie zwierzęta?

Tak – żyją tu wilki, niedźwiedzie, rysie i żubry. Spotkania na szlakach są bardzo rzadkie, ale warto zachować ostrożność i nie pozostawiać jedzenia w otwartym terenie.

Tarnawa Górna (1)

Skandal w kościele. Ksiądz odmówił udzielenia komunii strażakom