Chociaż to bardzo często spotykane zwierzęta, niewiele o nich wiemy , bo też niezbyt wiele się o nich mówi. Sarny mają długość ciała 1,3 m, ważą do 15-30 kg. Samica sarny nazywana jest kozą, a samiec kozłem.
Charakteryzuje je bardzo delikatna, zgrabna budowa ciała, długie i smukłe kończyny i szyja. Dzięki takiej sylwetce zwierzęta te zręcznie przeciskają się wśród gęstego podszytu i krzewów.
Latem sarny mają ubarwienie czerwonawobrunatne, a zimą szarawobrunatne. Kolor zmienia także „lustro” obramowujące okolice odbytu. W zimie jest ono czysto białe, zaś w lecie żółtawo-białe.
Sarny mają znakomity węch, który ostrzega je niebezpieczeństwem. Służy także do kontaktowania się między sobą. Mają też bardzo dobry słuch, a często można te usłyszeć ich głębokie „szczekanie”.
Najlepszymi warunkami do życia saren są obrzeża lasów. Tam znajdują odpowiednie ukrycie oraz żerowiska. Tam mogą także się schronić przed palącym słońcem.
Sarny są dość wybredne pod względem pokarmu. Zawsze szukają roślin szczególnie bogatych w składniki odżywcze. Lubią świeże źdźbła traw, młode pędy drzewek i krzewów, zboża i lucernę.
Choć sarny uciekają przed ludźmi, to często można je spotkać. Podczas takich spotkań są wdzięcznym obiektem dla fotografów.