Mija 41 lat od podpisania porozumień rzeszowsko-ustrzyckich, które stały się symbolem walki rolników w okresie PRL o swoje prawa, których gwarancją miało być powstanie niezależnego od władz związku, analogicznego do robotniczej „Solidarności”. I choć porozumienia gwarancji rejestracji związku nie zawierały, były ważnym etapem w procesie powstawania „Solidarności” Rolników Indywidualnych.
Najdłuższy strajk okupacyjny PRL-u
Porozumienia rzeszowsko-ustrzyckie zakończyły najdłuższy strajk okupacyjny w PRL-u, jeden z największych strajków chłopskich w historii. Protest zaczął się pod koniec grudnia 1980 roku w Ustrzykach Dolnych. Początkowo dotyczył spraw lokalnych, szybko przekształcił się w protest na rzecz legalizacji rolniczych związków zawodowych. Na początku stycznia 1981 roku strajk ustrzycki poparli robotnicy okupujący budynek WRZZ w Rzeszowie. Tak narodził się półtoramiesięczny wspólny protest.Odbywał się on w systemie rotacyjnym, jednorazowo brało w nim udział do 400 osób, łącznie uczestniczyło w nim kilka tysięcy osób. Do lokalnych działaczy wkrótce zaczęli dołączać przedstawiciele organizacji chłopskich z innych regionów Polski. Przełomem okazało się poparcie strajku przez Episkopat, a zwłaszcza diecezję przemyską z biskupem Ignacym Tokarczukiem, który nie tylko duchowo, ale też materialnie wspierał protestujących.
Rozmowy nie przynosiły żadnych rezultatów
Nadszedł czas porozumienia
Dwa dni później ostatecznie wynegocjowano treść porozumienia w Rzeszowie, a protokół zawierający ustalenia podpisano po północy 19 lutego. Z kolei 20 lutego o godzinie 6:00 podpisano podobne porozumienie w Ustrzykach Dolnych. Wówczas lokalny komitet strajkowy reprezentował między innymi jego przewodniczący Michał Pałasz.
- ZOBACZ RÓWNIEŻ: Pierwsze żubry w Bieszczadach
Zdjęcie główne: Kamil Mielnikiewicz (zdjęcie wykonane podczas obchodów porozumienia w Ustrzykach Dolnych w 2021 roku)