Wybudowany z kamieni i cegieł na początku XVIII wieku Klasztor Karmelitów Bosych kompleks składał się z kościoła, klasztoru, szpitala dla weteranów i budynków gospodarczych. Z trzech stron otacza go rzeka Osława co sprzyjało warownemu charakterowi budowli.
Czas świetności klasztoru trwał od 1730 r. do 1772 r., kiedy to 29 listopada został podczas oblężenia ostrzelany z armat i zniszczony przez wojska rosyjskie. Po próbie odbudowania go przez zakonników, w 1882 r. klasztor dotknęła kolejna tragedia – pożar, który zniszczył zabudowania. Z pożogi ocalały ściany kościoła, fragmenty zabudowań mieszkalnych i szpitala, studnia, część murów obronnych i postument pod figurę maryjną.
Po drugiej wojnie światowej podjęto kolejną próbę odbudowy jednak niezgoda na linii państwo – kościół nie pozwoliła ukończyć prac. W późniejszych latach zdołano odbudować dwie baszty i oczyścić teren wokół ruin. Powstała również wieża o wysokości 22 metrów, z której rozciąga się piękny widok na rzekę Osławę i miasteczko.
Do ruin prowadzi Droga Krzyżowa Nowego Życia, na której w miejsce poszczególnych stacji stoją niezwykłe rzeźby wykonane przez lokalnych artystów.
Z Klasztorem Karmelitów Bosych wiążą się trzy legendy „O ukazującym się mnichu Leonie”, „O kamiennym rycerzu” i o Tunelu, który prowadził do Zamku leskiego.
