Ryś - największy bieszczadzki kot

Długość ciała rysia osiąga nawet 130 cm, zaś waga waha się w granicach 16 -34 kg. Samce są przeważnie większe i cięższe od samic. Ryś ma okrągłą głowę z bokobrodami, oczy duże, o żółtej źrenicy. Uszy rysia są stojące, trójkątne, zakończone charakterystycznymi pędzelkami.

Futro rysia jest miękkie i puszyste, ma kolor jasnoszary, przechodzący w rudobrązowy, z plamkami i kreskami. Głos rysia przypomina głos kota domowego, ale brzmi donośniej i bardziej chrapliwie.

Ryś żywi się głównie  leśnymi gryzoniami, ptakami, sarnami, jeleniami,ale nie gardzi  też płazami, padliną, a czasami i owadami.  Ryś jest groźnym i silnym drapieżnikiem. Poluje z zasadzki,  do ofiary podkrada się niepostrzeżenie, po czym dopada jej w kilku skokac. Rysie mogą  gonić ofiarę  tylko na krótkim dystansie, więc po nieudanym ataku szukają innej potencjalnej ofiary.

Do rozrodu rysie przystępują raz w roku. W miocie są 2 - 3 kocięta. Młode są całkiem samodzielne już po roku, zaś dojrzałość płciową samce osiągają po 3 latach, a samice po 2. Rysie na wolności żyją 15 - 20 lat.

W Bieszczadach żyje podgatunek karpacki rysia (Lynx lynx carpathica). Szacuje się, że w Karpatach Wschodnich i Zachodnich  żyje około 100 osobników. 

Ryś zamieszkuje  stare, górskie lasy. Jako kryjówek używa jaskiń, dziupli, a także opuszczonych nor lisich i borsuczych. Prowadzi samotny tryb życia. Jest aktywny od zmierzchu do świtu. Porusza się szybko i cicho, dobrze wspina się po drzewach i świetnie skacze.

Objęcie rysia pełną ochroną gatunkową nastąpiło dopiero w roku 1995. A od 2004 roku  ryś objęty został ochroną ścisłą, jako gatunek wymagający ochrony czynnej. Obowiązujące obecnie rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt nakłada dodatkowo obowiązek wyznaczania 500 m stref ochronnych wokół stwierdzonych miejsc rozrodu rysia, obowiązujących w okresie od 1 kwietnia do 31 sierpnia.