Kowbojski włóczęga będzie miał swoją ławeczkę

Najważniejszym punktem programu będzie odsłonięcie ławeczki (na skwerze) oraz promocja III wydania książki pt. „Bieszczadzkie przypadki Jędrka Wasielewskiego – Połoniny” i V wydania „Dusiołków co one są w Bieszczadach” z rysunkami Jędrka Połoniny. Obie autorstwa Andrzeja Potockiego.

Jeśli chcesz mieć swój wkład w ławeczkę kliknij: Zrzutka na Ławeczkę Przyjaciół Jędrka Połoniny

Ponadto podczas Złazu w Komańczy odbędzie się kiermasz z udziałem wytwórców bieszczadzkich dusiołków oraz koncert muzyki country.

Artysta i Bieszczadzki Kowboj

Andrzej Wasielewski czyli Jędrek Połonina był w Bieszczadach i dla Bieszczadów człowiekiem wyjątkowym. Znakomitym rzeźbiarzem, rysownikiem i malarzem – mistrzem dla wielu młodych artystów. Jego prace kupowali koneserzy, a sporą ich część posiadają bieszczadzcy przyjaciele. Jego rzeźba Ostatniej Wieczerzy i płaskorzeźbione stacje drogi krzyżowej znajdują się w kościele w Średniej Wsi.

Jędrek Połonina był również pierwszym rozpoznawalnym bieszczadzkim kowbojem. W kapeluszu, konno przemierzał Bieszczady wzdłuż i wszerz. Szczególnie ukochał sobie obie połoniny: Caryńską i Wetlińską. Był częstym gościem w schronisku na połoninie wetlińskiej, u ówczesnego gospodarza Lutka Pińczuka.

Miał wielu przyjaciół w środowisku artystów, których odwiedzał jak wyruszał na wyprawy poza Bieszczady. Zatrzymywał się u malarzy, poetów, pieśniarzy. Przyjaźnił się z Magdą Umer, odwiedzał go pieśniarz i poeta Wojciech Bellon.

Andrzej Wasielewski urodził się 1 lutego 1949 r. w Górznie. Kształcił się w Brodnicy. Jednak pewnego dnia rzucił wszystko i uciekł.

W Bieszczadach pojawił się jako siedemnastolatek w 1966 r. Uciekł wtedy ponownie z domu, przed końcem roku szkolnego. To w Bieszczadach stał się legendarnym włóczęgą – Jędrkiem Połoniną – jak sam siebie nazwał.

W Bieszczadach mieszkał kolejno w Glinnem, Orelcu. Solinie, Terce, Krempnej, Wetlinie, Lesku, Zagórzu i na koniec w Kulasznem. Był między innymi pierwszym komisarzem Bieszczadzkiej Galerii Sztuki „Synagoga” w Lesku. Pracę zaproponował mu ówczesny dyrektor – Andrzej Potocki. Niestety już po trzech miesiącach pracę tę porzucił.

Rzeźbiarz i Zakapior

Rzeźbił coraz bardziej piękne madonny, anioły, kapele, malował jesienną paletą barw bieszczadzkie strachy i cerkiewnych świętych. Rozchodziły się te cudeńka po szerokim świecie i budziły zachwyt – wspomina Andrzej Potocki w książce „Majster Bieda czyli Zakapiorskie Bieszczady”.

Może to Cię zainteresuje: Krywe. Nieistniejąca wieś.

Andrzej Potocki napisał o nim:

Zginął w Komańczy 4 września 1995 r, potrącony przez samochód. W Kulasznem znajduje się jego grób, a na nim osobliwy krzyż zrobiony z końskich podków.

Niezwykle przejmujący opis pogrzebu zamieścił Andrzej Potocki w książce „Majster Bieda czyli Zakapiorskie Bieszczady”: