![Zapora wodna w Myczkowcach ma już 62 lata. To obiekt pełniący ważną rolę w krajowym systemie elektroenergetycznym, a także miejsce turystyczne [ZDJĘCIA, WIDEO] - Zdjęcie główne](https://static.korso.pl/galleries/23e2c4f7-a67f-40ae-8282-d53d43424918)
Historia budowy zapory sięga XIX wieku
Jeszcze przed wkroczeniem na plac budowy w Solinie pierwszych ekip, niejako poligonem doświadczalnym stały się, położone o kilka kilometrów dalej Myczkowce. Pierwszy projekt wykorzystania pętli Sanu powstał w 1921 roku, a jego autorem był profesor Karol Pomianowski. Przewidywał on wybudowanie zapory o wysokości około 15 metrów oraz elektrowni wodnej o mocy 3,5 MW. Inwestycję rozpoczęto. Niedługo później, ze względu na brak odpowiednich funduszy, w 1925 roku prace musiały zostać przerwane. Do zakończenia budowy nie zostało już wiele.Kiedy dobiegła końca II woja światowa na nowo pojawiła się idea, jak skutecznie wykorzystać wody Sanu do produkcji elektrycznej. Przystąpiono do projektowania zbiornika i elektrowni wodnej w Myczkowcach.
Przy jej wznoszeniu wykorzystano niektóre elementy robót, wykonanych jeszcze w latach międzywojennych. Budowę rozpoczęto w 1956 roku i po pięciu latach oddano do eksploatacji zaporę o wysokości 17,5 metrów i długości 460 metrów, która – spiętrzając wody Sanu – utworzyła tak zwane Jezioro Myczkowieckie otoczone stromymi stokami Grodziska (556 m), Berda (577 m) i Kozińca (524 m).
Zapora w Myczkowcach jako obiekt turystyczny
Budowla w Myczkowcach pełni nie tylko zadania energetyczne, ale również jest miejscem często eksplorowanym przez turystów. Znajdujący się tam Zalew Myczkowiecki jest określany jako raj dla kajakarzy i wędkarzy. Wokół jego brzegu wiedzie szlak spacerowy obfitujący w obszary krajobrazu chronionego. W rezerwacie „Przełom Sanu pod Grodziskiem” chroniącym piękno tutejszego zakola Sanu, można obserwować między innymi orlika krzykliwego.
