Słynna zima stulecia w 1979 roku. Pogodowy kataklizm sparaliżował kraj do wiosny [ZDJĘCIA]

Przełom 1978 i 1979 roku to słynna zima stulecia w Polsce. Gdy wszyscy szykowali się do Sylwestra, nad Polskę nadciągnął układ wyżowy znad Skandynawii przyniósł silne wiatry, a potem śnieżyce i gwałtowny spadek temperatury. Dwa dni przed Sylwestrem na południu Polski temperatura dochodziła do  plus 10 stopni C.

Na obszarze Europy środkowej doszło do kolizji niżu znad południa Polski z potężnym wyżem znad południa Norwegii – w efekcie powstała olbrzymia różnica ciśnień na terenie Polski i krajów sąsiednich, co spowodowało z kolei nasilenie się wiatrów do około 60-70 km/h. Występujące wówczas opady deszczu zaczęły przechodzić w opady śniegu z deszczem i śniegu – śnieżyce i gwałtowny spadek temperatury stopniowo przemieszczały się na południe kraju.

Śnieg zaczął sypać w nocy z 29 na 30 grudnia 1978 roku. Od 1 stycznia 1979 roku cały kraj był już sparaliżowany przez zaspy i kilkunastostopniowy mróz. Jak donoszą liczne źródła, pokrywa śnieżna w Suwałkach sięgnęła 84 cm, a w Łodzi 78 cm, w Warszawie 70 cm, a w Szczecinie 53 cm. Temperatura spadła do minus 25°C, a silny wiatr dodatkowo potęgował uczucie chłodu. Temperatura spadła nawet do minus 25 stopni Celsjusza. Polska stanęła skuta lodem i mrozem, a ludzie musieli sami walczyć ze skutkami zimowych anomalii.

W kolejnych dniach stycznia 1979 roku było jeszcze gorzej. Stanął transport kolejowy, a ludzie zaczęli marznąć w domach. Śnieg w niektórych miejscach był tak głęboki, że nawet po odśnieżeniu skarpy były tak wysokie, aby uniemożliwić pociągom poruszanie się po torach. Zamarznięte zwrotnice kolejowe i popękane w wyniku mrozów szyny spowodowały, że pojawiły się problemy z dowozem węgla do elektrociepłowni. W niektórych elektrowniach z kolei zamarzały taśmociągi, służące do przenoszenia węgla z hałd do pieców. Pojawiły się problemy z dostawami prądu i ciepłej wody. W blokach z wielkiej płyty temperatura spadła do 7 st. C.

W większości miast komunikacja miejska nie funkcjonowała. Transport międzymiastowy jeśli już działał, to autobusy jeździły w tunelach wykopanych w śniegu. Wysokość ich ścian sięgała nawet kilku metrów. Często też mieszkańcy siadali na sankach. By wydostać się z domów trzeba było odśnieżyć sobie ulice.

Problemy z transportem spowodowały, że w sklepach zaczęło brakować podstawowych artykułów spożywczych. Skutki zimy stulecia okazały się katastrofalne dla gospodarki, która i tak znajdowała się w kryzysie.

Do odśnieżania torów i dróg skierowano wojsko. Odśnieżaniem zajmowały się czołgi, które swoimi gąsienicami zrywały z dróg grubą warstwę zbitego i zmrożonego śniegu. Ekstremalna aura trwała tydzień, ale zimowy paraliż ustąpił dopiero w marcu.